ต้องยอมรับ…การเปลี่ยนแปลงแห่งโลกการสื่อสาร ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างชัดเจนยิ่ง โดยเฉพาะ…ในความเป็น “สื่อสิ่งพิมพ์” ที่วันนี้…แทบไม่เหลือให้ได้เห็นกันเลย หรือถ้าจะมีก็คงเป็นการดำรงอยู่ ที่ต้องยอมรับว่า…อยู่อย่างยากลำบากเป็นอย่างยิ่ง ไม่ว่าจะเป็นสื่อสิ่งพิมพ์ที่เรียกว่า หนังสือพิมพ์รายวัน เมื่อคนที่เคยสนับสนุน…ปรับเปลี่ยนตัวเองไปเสพสื่อออนไลน์ ที่ส่งผ่านหน้าจอสี่เหลี่ยม สามารถติดตามได้ง่าย แต่…เมื่อเวลาผ่านไป ความแตกต่างระหว่างสื่อสิ่งพิมพ์กับสื่อออนไลน์ ก็เริ่มพิสูจน์ให้เห็นว่า ข้อมูลที่ผู้เสพได้รับนั้น แตกต่างกันทั้งการนำเสนอและข้อมูลที่ได้รับ รวมถึง…ความชัดเจนจากอันตรายหลายรูปแบบ ที่แฝงมากับสื่อออนไลน์ ทำให้…คนเสพเริ่มจะรับรู้ถึงอะไรบางอย่าง ที่แตกต่างไม่ว่าจะเป็นข้อมูล และผลพวงที่เป็นอันตรายที่มีผลกระทบที่ส่งผลอย่างรุนแรงเป็นอย่างยิ่ง เป็นอันตรายที่แฝงมาชนิดที่คาดไม่ถึงเลยทีเดียว

แต่…สิ่งที่น่าเป็นห่วง การเปลี่ยนแปลงจากสื่อสิ่งพิมพ์สู่สื่อออนไลน์ สิ่งที่เริ่มเห็นชัดเจนมากขึ้น เป็นจำนวนสื่อและคนเป็นสื่อที่เมื่อการเป็นเจ้าของสื่อนั้น มีเพียงแค่มือถือเครื่องเดียว ก็สามารถเป็นเจ้าของสื่อได้แล้ว จึงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร ที่วันนี้…จำนวนสื่อจึงมากมายจนจดจำไม่ได้ว่ามีเท่าไหร่ และใครที่เป็นเจ้าของสื่อ และอีกความเปลี่ยนแปลงที่คนมาเป็นวิถีแห่งการนำเสนอ ที่ขาดความละเอียด เพราะกลายเป็นก็อปปี้เพรส ได้ข่าวมาก็พร้อมนำเสนอได้ รวมถึง…เรื่องการทดสอบรถ ที่วันนี้ถ้าเปลี่ยนแปลงไป เมื่อจำนวนสื่อเยอะมาก วิธีการของคนบริษัทก็ต้องเปลี่ยนไป พรรคพวกเคยเล่าให้ฟังว่า วันนี้แทบไม่มีการทดสอบรถกันแบบเมื่อวันวาน เหมือนวิถีที่สะดวกง่ายขึ้น แค่มารับรถไปทดลองขับ พร้อมข้อมูลที่บริษัทเตรียมไว้ให้ ซึ่งก็ไม่แตกต่างจากการแนะนำรถใหม่นั่นแหละ

สิ่งที่น่าเป็นห่วง…เมื่อจำนวนคนสื่อเยอะมากๆ แต่จำนวนคนบริษัทที่จะมีงบมาซัพพอร์ตได้นั้น กลับไม่ได้เพิ่มขึ้น แถมยังถูกจำกัด และถูกตัดงบลดลงแบบแทบไม่เหลือให้ได้ใช้จ่าย บริษัทหลายๆบริษัทที่เคยมีงบมากมาย วันนี้…แทบไม่เหลืออะไร? ขณะที่ค่ายรถไฟฟ้า…มีแค่เชิญกับเชิญ แต่ไม่มีงบที่จะคอยดูแล หรือถ้าจะมีก็น้อยจนคนบริษัทเองยังไม่กล้าคุยกับคนสื่อ ก้อ…ไม่แปลกใจหรอก กับสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ เพราะสุดท้าย…จะเหลือ “คนสื่อ” ที่ถูกซัพพอร์ต แทบจะนับจำนวนได้ ซึ่งเท่าที่รู้มาก็ไม่ได้มากมายเหมือนเช่นวันวาน

ก้อ…เป็นวันวงแห่งการเปลี่ยนแปลง ที่คนเป็นสื่อสายยานยนต์คงต้องยอมรับ “รามอินทรา” ยังถือว่าโชคดี ที่ยังมีงานเขียนเป็นประจำทุกสัปดาห์ สัปดาห์ละ 3 คอลัมน์ 3 สไตล์ เป็น “รามอินทรา” ยกนิ้วให้ “รามอินทรา” จอ…จ่อ…จ้อ และ “รามอินทรา” จุ๊กจิ๊ก เป็นอีกความแตกต่างที่ทำให้ยังคงได้รับการสนับสนุน แม้ว่าจะไม่มากมายแต่ก็ยังไม่ได้เดือดร้อนอะไรมากนัก

ขอบคุณที่ยงคงดูแลกันมาตลอด

มากกว่าขอบคุณ

“รามอินทรา”

บ้านชินเขต

7 พฤษภาคม 2568