ปีใหม่ไทย…เพิ่งผ่านไป ปีใหม่จีนเขยิบเข้ามาทันที 24 มกราคม เป็นวันตรุษจีน คิดถึง “ตรุษจีน” ครั้งใดทำให้คิดถึงตอนเป็นเด็ก อยากให้ถึงตรุษจีนเร็วๆ เพราะนั่นคงความหมายถึงอั่งเปา หรือเงินแต๊ะเอียนั่นเอง ถามว่าเยอะมั้ย? ไม่ได้เยอะแยะอะไร แต่…สำหรับเด็กคนจีนนั้น มันมากกว่าคำว่าเยอะ ก้อ…นี่มันคือเงินแต๊ะเอีย เหมือนเงินกินเปล่านั่นแหละ ใส่ในซองแดง โอ้โฮ…มันโดนใจวัยเด็กจริงๆ

ล่วงเข้าสู่ปีใหม่ 2563 อย่างเป็นทางการแล้ว ก้อ…คงต้องทำตัวเป็น “คนเงินเดือน” อย่างจริงๆจังๆ ไม่ยังงั้นคงต้องเหนื่อยกว่าปกติ สำหรับ “รามอินทรา” ปีใหม่ที่ผ่านมา ยึดกรุงเทพเป็นของเรา แค่…อยากเดินห้างก็ไป อยากกินข้าวก็ไป

ปีใหม่เข้ามาจ่อคิวเรียบร้อยแล้ว “รามอินทรา” บอกกับตัวเองว่า…แก่ไปอีกปีแล้วสินะ แต่…ก็ยังพยายามปลอบใจตัวเอง อายุเป็นเพียงตัวเลขเท่านั้น ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปเร็วหรือช้า “รามอินทรา” ก็ยังคงต้องทำงานยังต้องเขียนหนังสือกันต่อไป

ปีใหม่เข้ามาจ่อคิวเรียบร้อยแล้ว “รามอินทรา” บอกกับตัวเองว่า…แก่ไปอีกปีแล้วสินะ แต่…ก็ยังพยายามปลอบใจตัวเอง อายุเป็นเพียงตัวเลขเท่านั้น ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปเร็วหรือช้า “รามอินทรา” ก็ยังคงต้องทำงานยังต้องเขียนหนังสือกันต่อไป

อีกแค่สัปดาห์เดียวปี 2562 ก็จะโบกมือลาไปเป็นปีเก่าเรียบร้อยแล้ว “รามอินทรา” อดทบทวนถึงชีวิตในห้วงเวลาที่ผ่านมา ถือว่าปีนี้เป็นปีที่ค่อนข้างจะอึดอัดเป็นอย่างยิ่ง หลังเกิดอุบัติเหตุเดินตกท่อภายในบ้าน

ใกล้จะสิ้นปี 2562… “รามอินทรา” ทบทวนห้วงเวลาของการเป็น “คนเขียนหนังสือ” เฉพาะในหนังสือพิมพ์ยวดยาน ปีนี้ปีที่ 21 แล้ว พรรคพวกหลายคนพอรู้ระยะเวลา ต่างก็ร้องโอ้โฮ แทบไม่อยากเชื่อว่า “ยวดยาน” จะมีอายุมากมายขนาดนี้ ถ้าเป็นเด็กก็ถือว่าหนุ่มเต็มตัวจริงๆ เป็นเส้นทางที่บอกกับทุกคนว่า ยากลำบากเป็นอย่างยิ่งว่าจะฟันฝ่ามาจนถึงวันนี้ ไม่เคยคิดเหมือนกันว่า จะได้เขียนหนังสือแล้วมีคนติดตาม มีคนชื่นชอบและติดตามเป็นกำลังใจ

ใกล้ปีใหม่แล้ว… “รามอินทรา” อดคิดถึงวันเวลาที่ผ่านมาไม่ได้…เมื่อหนังสือพิมพ์ยวดยาน ก้อ…ผ่านร้อนผ่านหนาวมาสู่ปีที่ 21 แล้ว เป็นห้วงเวลาที่ต้องบอก มีแต่เรื่องดีๆผ่านเข้ามามากมายเหลือเกิน เป็น 21 ปี ที่ทำให้เกิดนามปากกา “รามอินทรา”

“รามอินทรา” เฝ้ามอง “คนพีอาร์” ของค่ายรถยนต์ ที่ต้องบอกระยะหลังๆ แตกต่างจากอดีตที่ผ่านมา ไม่ว่าจะเป็นด้วยเหตุผลของการเปลี่ยนแปลงในโลกของการสื่อสาร การติดต่อที่ไม่จำเป็นต้องโทร.หากัน ไม่จำเป็นต้องได้ยินเรื่อง

วันเวลา…ผ่านไปรวดเร็วจริงๆ เผลอแป๊บเดียวปี 2562 ก็ใกล้จะโบยบินจากไปแล้ว “รามอินทรา” อดทบทวนห้วงเวลาที่ผ่านมาไม่ได้ ปีนี้…ถือเป็นอีกปีที่ไม่น่าจดจำ เพราะตั้งแต่เกิดอุบัติเหตุเมื่อคืนวันที่ 18 มีนาคม เป็นต้นมา กว่า 3 เดือนที่ต้องใช้ชีวิตบนเตียงสี่เหลี่ยม มีเพียงวอล์คเกอร์เป็นเพื่อน

การเป็น “คนเขียนคอลัมน์” ของ “รามอินทรา” ทำให้ถูกถามบ่อยๆ ว่า คิดอย่างไร? ที่มาเขียนงานสไตล์นี้ เพราะเป็นงานเขียนที่ค่อนข้างยากนิดนึง กับการต้องสะสมข้อมูล ที่บางครั้งบางเรื่องราวนั้น ไม่ใช่รู้ปุ๊บจะสามารถเขียนได้ปั๊บ บางข้อมูลเป็นแค่ข้อมูลเบื้องต้น ไม่ใช่ข้อมูลที่เขียนได้เลย ต้องรอจิกซอร์บางตัว มาทำให้เขียนก๊อสซิปได้สนุกยิ่งขึ้น ที่เขียนมาในหนังสือพิมพ์ยวดยาน ก็งงตัวเองเหมือนกันว่า เขียนมาได้ยังไงนานขนาดนี้