รามอินทรา จอ จ่อ จ้อ
-
จอ…จ่อ…จ้อ…412 “รามอินทรา” ยืนยัน อยากเป็น “สื่อสิ่งพิมพ์” ที่วันหนึ่ง “คุณ” จะคิดถึง “เรา”
สัปดาห์ที่แล้ว… “รามอินทรา” จอ…จ่อ…จ้อ ถึง “ไอ้คุณด็อก” สุพจน์ กังวานพจนีย์ ที่เป็นอดีตคนพีอาร์ และคนการตลาด ที่ต้องบอกชีวิตแทบจะผูกพันกับการเป็น “คนนิสสัน” แบบตั้งแต่รู้จักวันแรกจนถึงวันนี้ ยังไม่เคยเห็นย้ายค่ายไปไหน -
จอ…จ่อ…จ้อ…411 คิดถึง… “ไอ้คุณด็อก” จาก “คนพีอาร์” มาเป็น “คนดูแล” รถยนต์
โควิด-19…ทำให้อะไรที่เคยแน่นอน กลับแปรเปลี่ยนไปแบบคาดไม่ถึง โดยเฉพาะ…เส้นทางของคนยานยนต์ ที่เป็น “คนบริษัท” หลายคนเจอะเจอผลกระทบแบบ “เจ้าตัว” คาดไม่ถึง หลายคนเจอะเจอปัญหาถูก “จิ้มออก” ทั้งๆที่อายุงานยังคงเหลืออยู่ -
จอ…จ่อ…จ้อ…409 ธีร์ เพิ่มพงศ์พันธ์ ภารกิจวันนี้…เพื่อ อนาคตที่ดี ในวันหน้า
สัปดาห์ก่อน… “รามอินทรา” มีโอกาสกริ๊งกร๊างไปคุยกับ “เฮียหน้าดุ” ธีร์ เพิ่มพงศ์พันธ์ หลังจากห่างหายไม่ได้จ๊ะจ๋ากันมาเป็นเดือน คำถามแรก…อดแซวไม่ได้ว่า…ได้ข่าวว่า “หน้าแก่” ขึ้นเยอะเลยหรือ? เลยได้ยินเสียงหัวเราะเหมื่อนคลายเคลียด -
จอ…จ่อ…จ้อ…409 ธีร์ เพิ่มพงศ์พันธ์ ภารกิจวันนี้…เพื่อ อนาคตที่ดี ในวันหน้า
สัปดาห์ก่อน… “รามอินทรา” มีโอกาสกริ๊งกร๊างไปคุยกับ “เฮียหน้าดุ” ธีร์ เพิ่มพงศ์พันธ์ หลังจากห่างหายไม่ได้จ๊ะจ๋ากันมาเป็นเดือน คำถามแรก…อดแซวไม่ได้ว่า…ได้ข่าวว่า “หน้าแก่” ขึ้นเยอะเลยหรือ? เลยได้ยินเสียงหัวเราะเหมื่อนคลายเคลียด -
จอ…จ่อ…จ้อ…408 เรียงร้อยชีวิตช่วงวิกฤติ อยู่บ้าน…ทำงานเหมือนเดิม โชคดี… “ยวดยาน” ยังคงดำรงอยู่
ไม่รู้…สุดท้ายของท้ายสุดแล้ว โควิด-19 จะปลีกวิเวกเมื่อไหร่ แต่…เมื่อชีวิตยังคงดำรงต่อไป “รามอินทรา” ก็ยังคงทำงานเขียนหนังสือ และยังคงออฟฟิศจันทร์ อังคาร พุธ และอยู่บ้านอีก 4 วัน แบบแทบไม่ออกไปไหน -
จอ…จ่อ…จ้อ…407 “วิกฤติ” ในโอกาส ทำงานแล้ว…มีความสุข แชร์…ความคิด แชร์…ความรู้สึก
“รามอินทรา” บอกกับพรรคพวก “คนยานยนต์” บ่อยครั้งว่า ในห้วงเวลาแห่งวิกฤติโควิด-19 นั้น ยังสามารถเจอะเจอเรื่องดีๆ เพียงแค่ “เรา” อย่าดิ้นรน อย่าค้นหา อย่าคาดหวัง ทำใจร่มๆ มองทุกอย่างให้เป็นเรื่องดี -
จอ…จ่อ…จ้อ…406 จอ…จ่อ…จ้อ…เรื่อยเปื่อย ชีวิตของ “คนทำงาน” และความรับผิดชอบ
ไม่รู้…สุดท้ายแล้วโควิด-19 จะมีจุดจบเยี่ยงไร? วันนี้…รู้แค่ว่า รู้สึกดีใจทุกวัน ที่เห็นตัวเลข ยอดคนตายยอดคนติดลดลง จะลดมากหรือน้อยไม่เป็นไร? ยังไงก็ดีกว่าไม่ลดลงเลย อีกเรื่องที่รู้จักว่ายากเหมือนกัน -
จอ…จ่อ…จ้อ…405 ความรู้สึกที่ดี…ดี… ไม่มีราคา มากด้วยคุณค่า สุดท้ายตัวใครตัวมัน
“รามอินทรา” เขียนไว้บ่อยครั้ง ถึงความรู้สึกดีๆ ที่มอบให้แก่กันนั้น เป็นเรื่องง่ายๆ ที่ทำได้ง่ายๆ แต่…ก็ไม่ค่อยจะทำกันเรื่องง่ายๆ ที่มากด้วยคุณค่า เป็นคุณค่าที่เป็นความรู้สึกทางใจ ไม่สามารถซื้อหาได้ โดยที่คนให้ก็ไม่ต้องไปหาซื้อ -
จอ…จ่อ…จ้อ…404 หมดมุก…จอ…จ่อ…จ้อ หยิบเรื่องใกล้ตัวมาเขียน ก้อ…แค่อึดอัดนั่นแหละ
โปรดอย่าถามว่าอึดอัดมั้ย? กับการไม่ยอมโบกมือลาของโควิด-19 เพราะสัปดาห์ที่ผ่านมา…แค่ไม่เข้าออฟฟิศหนึ่งสัปดาห์ ซึ่งก็ไม่ใช่ Work From Home เป็นแค่ความจำเป็นที่จะต้องอยู่บ้าน “รามอินทรา” เลยรับรู้ถึงอารมณ์ของคนทำงาน -
จอ…จ่อ…จ้อ…403 “ทุกตัวละคร” สำคัญยิ่ง กับการเขียนเรื่องราว สัปดาห์ละ 8 คอลัมน์
ในช่วงเวลาแห่งวิกฤติโควิด-19 “รามอินทรา” ยอมรับอึดอัดกับการทำงานเป็นอย่างยิ่ง โดยเฉพาะการเป็น “คนเขียนหนังสือ” ที่สัปดาห์หนึ่งต้องเขียนอย่างน้อย 8 คอลัมน์ เป็นการเขียนที่ต้องยอมรับยิ่งนับวันยิ่งเขียนยากขึ้น
