การเป็น “คนเขียนคอลัมน์” ของ “รามอินทรา” ทำให้ถูกถามบ่อยๆ ว่า คิดอย่างไร? ที่มาเขียนงานสไตล์นี้ เพราะเป็นงานเขียนที่ค่อนข้างยากนิดนึง กับการต้องสะสมข้อมูล ที่บางครั้งบางเรื่องราวนั้น ไม่ใช่รู้ปุ๊บจะสามารถเขียนได้ปั๊บ บางข้อมูลเป็นแค่ข้อมูลเบื้องต้น ไม่ใช่ข้อมูลที่เขียนได้เลย ต้องรอจิกซอร์บางตัว มาทำให้เขียนก๊อสซิปได้สนุกยิ่งขึ้น ที่เขียนมาในหนังสือพิมพ์ยวดยาน ก็งงตัวเองเหมือนกันว่า เขียนมาได้ยังไงนานขนาดนี้

ปีนี้…เวลาผ่านไปรวดเร็วจริงๆ มีเวลาแค่ 2 เดือน ไม่ถึงดีก็จะสิ้นปีแล้ว “รามอินทรา” ยอมรับเดี๋ยวนี้ไม่ค่อยจะตื่นเต้นกับการเปลี่ยนปีสักเท่าไหร่? อาจเป็นเพราะด้วยอายุที่มากๆขึ้น ต่างจังหวัดก็ไม่มีความหมายเหมือนเมื่อครั้งในอดีต ที่ยังมีพ่อแม่ยังมีพี่น้องพรรคพวกเพื่อนฝูงให้อยากไปหาไปเยี่ยมเยียน วันนี้กลายเป็น “คนกรุงเทพ” โดยสมบูรณ์ เพราะมีครอบครัวปักหลักปักฐาน อยู่เมืองหลวงตั้งแต่เริ่มทำงานแล้ว

วันเวลา…ผ่านไปรวดเร็วจริงๆ เหลือเวลาแค่ 2 เดือนเท่านั้น “รามอินทรา” ให้เป็นห่วงกับคนที่ทำอะไรไม่บรรลุเป้าหมาย โดยเฉพาะ “คนสื่อ” สายยานยนต์ ที่ยิ่งนับวันเส้นทางก็ยิ่งสั้นลง เมื่อโลกของการสื่อสารเปลี่ยนแปลงไป คุณค่าของ “คนสื่อ”

ในการเป็น “คนเขียนหนังสือ” โดยเฉพาะในหนังสือพิมพ์ยวดยานนั้น นอกจากนามปากกา “รามอินทรา” ที่ใช้เขียนถึง “คนรถยนต์” แล้ว ยังมีอีกนามปากกาคือ “โซ่หลุด” ที่เขียนถึง “คนรถจักรยานยนต์”

“รามอินทรา” บอกกับพรรคพวกบ่อยครั้งว่า นับเป็นความโชคดีที่เมื่อ 7 ปีก่อน อยากจะเป็นเจ้าของเว็บไซต์ ทั้งๆที่ไม่เคยรู้เรื่องเลยว่า จะต้องทำอย่างไรบ้าง ผล…ปีแรกจดทะเบียนเรียบร้อย แล้วปล่อยทิ้งไว้โดยไม่ได้ทำอะไรเลย จนผ่านไป 1 ปี

ก้อ…ไม่รู้เป็นเพราะโลกของการสื่อสารเติบโตรวดเร็ว จนบางเรื่องราวทำให้เกิดช่องว่าง ไม่ว่าจะเป็นความผูกพันของครอบครัว ความผูกพันของคนทำงาน จนสังเกตได้อย่างชัดเจนก็คือ การติดต่อผ่านไลน์ที่เข้ามาทดแทนการใช้โทรศัพท์ เรื่องเล็กเรื่องน้อยยังไงก็ต้องไลน์คุยกัน ทำให้เกิดความรู้สึกถึงการรับรู้ที่ผ่านตัวหนังสือนั้น จะเป็นเหมือนการสื่อสารที่ได้ยินเสียงหรือไม่?

บนการเติบโตของโลกดิจิทัล มีสิ่งหนึ่งที่อยากบอกให้รู้กัน นอกจากจำนวนที่เพิ่มมากขึ้นแล้ว จำนวนคนสื่อก็เพิ่มมากขึ้น แต่…สิ่งหนึ่งที่ไม่อยากเชื่อก็คือ “สื่อปลอม” ก็เพิ่มขึ้นตามไปด้วย ล่าสุด…ที่ “รามอินทรา” เจอะเจอกับ “ฝน เม็ดโต” มนสิชา สังข์สุวรรณ ในงานเปิดตัวรถจักรยานยนต์ฮอนด้า สกู๊ปปี้ ไอ ใหม่ เลยเจอคำถาม…พี่นิดขา ยังมีสื่อผีด้วยหรือคะ ก้อ…คงเจอเข้าด้วยตัวเองแล้วล่ะ

ในห้วงเวลาของการเป็น “รามอินทรา” กับการทำหน้าที่เป็น “คนสื่อสิ่งพิมพ์” นั้น พบปะผู้คนมากมายไม่ว่าจะเป็น “คนยานยนต์” หรือ “คนสื่อ” ด้วยกัน จากเริ่มต้นเป็นแค่ “คนรู้จัก” ต่อยอดเป็น “สนิทสนม” กัน เป็นความผูกพันที่สั้นบ้างยาวบ้างคละเคล้ากันไป

เผลออีกแป๊บนึง…ปีใหม่ก็จะมาเยือนแล้ว เหลือเวลาแค่ 3 เดือน ถือว่าไม่นานเลยจริงๆ วันนี้…โลกแห่งการสื่อสารเปลี่ยนไป วัฏจักรของคนยานยนต็เปลี่ยนไป เมื่อจำนวนคนสื่อที่มากขึ้น คุณภาพก็ย่อมจะลดลงเป็นธรรมดา แถมคุณค่าก็ลดตามไปด้วย ด้วย “สื่อ” ที่เกิดใหม่ต้องการคนช่วย ทำให้การนำเสนอยิ่งต้องแข่งขัน “รามอินทรา” เลยไม่แปลกใจ ทำไม “คนยานยนต์” จึงกลายเป็นคนเข้าหายากมากขึ้น และเป็นคนลืมง่ายขึ้นอีกด้วย

ก้อ…เริ่มกันไปเรียบร้อยแล้ว สำหรับคอลัมน์ใหม่ “สตอรี่สตอแหล สไตล์ “รามอินทรา” ทิศทางของคนอ่านเป็นเยี่ยงไร? คงยากที่จะมีคำตอบ คงต้องรออีกสัก 2-3 ตอนนั่นแหละ น่าจะหยั่งได้แล้วล่ะว่าชอบหรือไม่ชอบยอมรับว่า…เป็นอีกการเขียนหนังสือที่เป็นสไตล์เล่าเรื่อง หรือเรื่องราวที่เป็นอดีตเป็นเรื่องที่ผ่านมาของ “คนยานยนต์” เป็นส่วนใหญ่ ยังไงก็เป็นกำลังใจให้กันด้วยนะครับ จะได้มีพลังเขียนเรื่องราวให้อ่านกัน