ปีใหม่แล้ว… “โซ่หลุด” นั่งนิ่งๆ อยู่พักใหญ่ๆ ก่อนที่จะจรดปากกาเขียนต้นฉบับ ลำดับเรื่องราวที่ผ่านมาในช่วงเวลาของปี 67 “ตัวละคร” ที่ถูกหยิบมาเข้ากรอบนั้น หากนับจริงๆ แล้ว เหลือเพียงไม่กี่คน ก้อ…เคยถูกถามเหมือนกันว่า…เขียนได้ยังไง เขียนทุกสัปดาห์ ก็เป็นอีกคำถามที่ต้องยอมรับ เออ…เขียนได้ยังไง แต่ก็เขียนมาแล้ว ที่น่าสนใจ…แล้วปี 68 ล่ะ จะเขียนได้ยังไง…คงต้องเขียนให้ได้แหละ สุดท้าย…ถ้าไม่ไหวจริงๆ  คงต้องหาบางมุมของเรื่องราว “คนมอเตอร์ไซค์” หรือแวดวงมอเตอร์ไซค์ มาเป็นตัวช่วย เพื่อจะได้เขียนได้หลากหลายมากขึ้น สิ่งสำคัญ…ที่อยากบอก…เข้าสู่ปีที่ 27 แล้ว กับการเขียน “โซ่หลุด” ที่สุดท้ายกลายเป็นความผูกพันโดยปริยาย และต้องขอบคุณที่ “ตัวละคร” ส่วนใหญ่ล้วนแล้ว โอเคกับบางแง่มุมที่ถูกเขียนถึง ถึงเป็นอีกพลังหนุนที่ทำให้อยากเขียนต่อไป

อีกประเด็นที่น่าสนใจ…เคยมีพรรคพวกคุยกับ “โซ่หลุด” แล้วถามว่า…เคยคิดจะเขียนอีกมุมมั้ย? ก้อ…สงสัย อีกมุมคืออะไร? ก็เป็นบางมุมที่เรารู้แต่คนอื่นไม่รู้ แหม…ถ้าเป็นมุมนี้คงเขียนได้ไม่ยาวแน่ เพราะใครที่ถูกเขียนถึง…คงไม่แฮปปี้แน่นอน รวมถึงสไตล์ “โซ่หลุด” นั้น ไม่เคยคิดจะหยิบเรื่องแบบนี้มาเขียน ถ้าจะเขียนก็เขียนแบบคนรักกัน เตือนก็ด้วยความหวังดี เขียนแล้วไม่ได้สร้างความเสียหายให้ใคร ก้อ…ยังอยากให้คนรักมากกว่าคนเกลียด แหม…ถ้าเขียนแบบนั้น วันนี้คงเดินเข้สบริษัทไหนไม่ได้ หรือคงไม่มีใครอยากคุยด้วยเป็นแน่ เขียนแบบที่เขียนนี่แหละ น่าจะโอเคแล้วละ หยอกนิด แหย่หน่อย พอให้หายคิดถึง ขออย่างเดียว ขอให้มี “ตัวละคร” ให้เขียนถึงเยอะขึ้น โอเคแล้ว เพราะวันนี้…เหลือตัวละครน้อยถึงน้อยมาก อย่าง “ไทยฮอนด้า” วันนี้…แทบไม่รู้จะเขียนถึงใครเลย?

ใครถึง “ไทยฮอนด้า” ก้อ…บังเอิญคิดถึง “สาวเจิน” สาวิตรี แก้วพวงงาม กับ “ฝน เม็ดกลาง” มนสิชา สังข์สุวรรณ ที่ต้องยอมรับ…เวลาไม่เคยเปลี่ยนแปลงเธอได้ วันนี้…แม้จะอยู่นอกเส้นทางที่ต้องเจอะเจอกัน ยังคงคิดถึงกันและสื่อสารกันอยู่เสมอ ถือโอกาสขอบคุณไว้ ณ ห้วงเวลาแห่งการก้าวสู่ปีใหม่นี้ด้วยเลย ขอให้มีความสุข สุขภาพแข็งแรง มั่นคงในหน้าที่การงานทั้งตัวเองและครอบครัว และถือโอกาสขอบคุณ “คนมอเตอร์ไซค์” ทุกคน ทุกค่าย ที่ยังคงรักและผูกพันกับ “โซ่หลุด” และ “ยวดยาน” ยังคงดูแลและสนับสนุนกันด้วยดีเสมอมา หวังว่า…ปีใหม่นี้ จะสามารถเก็บเกี่ยวความสำเร็จได้ตามเป้าหมายทุกประการ อยากเห็นรอยยิ้มเต็มใบหน้าตลอดทั้งปี และอยากให้คิดถึงกันตลอดปี ขอให้มีความสุขและสุขภาพแข็งแรงนะครับ อ้อ…ยอดขายทะลุเป้าด้วยนะครับ

ก้อ…เป็นความคิดถึงทุกคน เพราะนี่เป็นความรักความผูกพันที่ยาวนานมาจนถึงปีที่ 27 ขอบคุณที่ยังคงสนับสนุน “ยวดยาน” แบบไม่ยอมปล่อยมือ ขอบคุณที่ทำให้ “โซ่หลุด” ยังคงได้เขียนถึงทุกคนในสไตล์ที่เป็นตัวเองแบบชัดเจนยิ่ง

ขอบคุณ และสวัสดีปีใหม่ครับ