Ramindhra UHU

แฮปปี้นิวเยียร์…ผ่านไป แฮปปี้ วาเลนไทน์ ผสมซินเจียยู่อี่ ซินนี้ฮวดไช้ ก้อ…เข้ามาแทนที่ เผลอแป๊บเดียวเดี๋ยวก็ถึงงานบางกอก มอเตอร์โชว์ ครั้งที่ 45 ช่วงปลายเดือนมีนาคม ยังไม่รู้เลยว่า…วังวนคนมอเตอร์ไซค์จะเป็นเยี่ยงไร? เมื่อความคึกคักที่จับต้องได้ เหลือเขียนแค่ 2 ค่ายเท่านั้น สัปดาห์ก่อนโน้น เพิ่งเขียนขอบคุณ “ไทยยามาฮ่า” ที่ยกทีมมาอวยพรกัน และเมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา เป็น “ไทยฮอนด้า” ที่มาพร้อมความคึกคักสไตล์ ...

สัปดาห์ที่ผ่านมา…เริ่มแลเห็นความคึกคักแห่งแวดวงคนมอเตอร์ไซค์ แต่ก็ยังคงเป็นความคึกคักจาก  2 ค่ายใหญ่ “ไทยยามาฮ่า” เริ่มแถลงนโยบายและถือโอกาสแนะนำ “ประธานคนใหม่” ที่เป็นคนไทยอย่างเป็นทางการ

ความคึกคักแห่งค่ายไทยยามาฮ่า  กับการก้าวสู่การเป็นเบอร์ 1 ของ “เสี่ยหมู” พงศธร เอื้อมงคลชัย ยังไม่รู้…จะส่งผลอย่างไร? กับแวดวงคนมอเตอร์ไซค์ โดยเฉพาะ…อีก 3 ค่ายหลัก ไม่ว่าจะเป็น ไทยฮอนด้า คาวาซากิ และซูซูกิ

ถือเป็นข่าวดีต้อนรับปีใหม่ 2567…โดยเฉพาะ “คนไทยยามาฮ่า” เมื่อบริษัท ยามาฮ่ามอเตอร์ จำกัด ประเทศญี่ปุ่น ประกาศแต่งตั้ง “เสี่ยหมู” พงศธร เอื้อมงคลชัย ดำรงตำแหน่ง ประธานกรรมการบริหาร บริษัท ไทยยามาฮ่ามอเตอร์ จำกัด

เข้าสู่วังวนแห่งปี 2567… “โซ่หลุด” ยังไม่ได้เจอะเจอคนมอเตอร์ไซค์ โดยเฉพาะ “คนบริษัท” เลย ด้วยอาจเป็นเพราะต้องเขียนต้นฉบับล่วงหน้า แต่ถึงต่อให้เป็นห้วงเวลาปกติ ก้อ…ไม่น่าจะแตกต่างกัน

แล้ววังวน “คนมอ’ไซค์” ก้อ…หมุนเวียนผ่านไป อีก 1 ปี…ถ้าเขียนกันแบบตรงๆ น่าจะเป็นวังวนที่ไม่ค่อยสนุกนัก เมื่อผลพวงแห่งวิกฤติเผื่อมาถึงปี 66 ด้วย “โซ่หลุด” ทอดสายตา…ในแต่ละค่ายนั้น ยังหาความคึกคักได้ยาก เพราะยังอยู่กับการประชุม…ประชุม…แล้วก็ประชุม ตั้งแต่เช้าจรดค่ำ คนประชุมเดินออกจากห้องเหมือนหุ่นยนต์ ทั้งเรื่องประชุม ทั้งงานคงค้าง ชุลมุนชุลเกอยู่ในห้วงความคิด เข้าใจได้แหละ…คนเป็นนายคิดเยี่ยงไร? แต่ที่น่าเป็นห่วง คนทำงานล่ะ…คิดเหมือนกันหรือไม่? เป็นเรื่องที่อาจต่อเนื่องมาถึงปีใหม่ ที่ยังไม่อาจคาดเดาสถานการณ์ได้ว่าจะเป็นเยี่ยงไร? ...

ความคึกคักของค่ายรถจักรยานยนต์ ไม่ว่าจะเป็นรถที่เป็นค่ายหลัก หรือรถไฟฟ้าที่มีการนำเข้ามาจำหน่าย ภายในงานมอเตอร์ เอ็กซ์โป ก้อ…ทำให้ “โซ่หลุด” รู้สึกยินดีไปด้วย อย่างน้อยก็เป็นเหมือนต้นทุน ที่จะทำให้ต่อยอดในปี 67 คงไม่ลึกลงไปในรายละเอียดว่า แต่ละค่ายนั้นมียอดจองมากน้อยแค่ไหน? แค่เห็นความคึกคักก็โอเคแล้วละ เพราะห้วงเวลาที่ผ่านมานั้น…ถ้าไม่เขียนอวยกัน ก็ต้องบอก…เหนื่อยกันทั่วหน้า จะหา “เม็ดเงิน” เล็ดลอดออกมาให้ “คนสื่อ” ได้ยากเย็นยิ่งนัง ยิ่งวันนี้…มีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น ภายใต้อุ้งมือ “คนญี่ปุ่น” ...

ในงานมอเตอร์ เอ็กซ์โป “โซ่หลุด” พอจะสัมผัสได้ถึงความคึกคักแห่งรถจักรยานยนต์ไฟฟ้า ที่มาเปิดตัวกันหลายยี่ห้อ แต่ถ้าเทียบกับความคึกคักแห่งรถยนต์ไฟฟ้าแล้ว น่าจะแตกต่างกัน เพราะความชัดเจนของแต่ละค่าย ที่มีทั้งการมาเปิดโรงงานแบบจริงจัง ไม่ใช่แค่นำเข้าเท่านั้น ก้อ…คล้ายๆ เป็นอีกทางเลือกของคนอยากลองเท่านั้น แต่ก็เห็นความคึกคักเหมือนกัน เพราะส่วนใหญ่…แต่ละค่ายที่นำเข้ามาขายก็ล้วนคนในแวดวงนี่แหละ แต่ถ้าจะให้เป็นทางเลือกจริงๆ น่าจะไม่ใช่หรอก โดยเฉพาะรถยนต์ไฟฟ้านั้น วันนี้… “ยอดขาย” สร้างความอึดอัดให้กับ “รถน้ำมัน” ได้ชัดเจนเลยล่ะ แต่อย่างน้อยรถจักรยานยนต์ไฟฟ้า ก็เป็นอีกสีสันที่มีคนอยากเป็นเจ้าของมากขึ้นเหมือนกัน

ย้อนเส้นทางปี 2566…ในแวดวงคนมอเตอร์ไซค์ ยังคิดอะไรไม่ออกเลยว่า มีอะไรน่าสนใจบ้าง? เพราะรู้สึกเหมือนจะเงียบๆ เหงาๆ ยังไงก็ไม่รู้ อาจเป็นเพราะ “โซ่หลุด” คุ้นชินกับวังวนแห่งความคึกคักในอดีตซะมากกว่า ด้วยเป็นเพราะการเกิดโควิด-19 ด้วยเป็นเพราะโลกของการสื่อสารที่เปลี่ยนแปรได้ ทำให้ความคึกคักหดหายไป ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของการเปิดตัว ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของการจัดกิจกรรม สิ่งสำคัญ…น่าจะเป็นการหดหายไปของ “ตัวละคร” ที่เป็นคนไทยนั่นแหละ ยิ่งข่าวคราวใช้การส่งผ่านหน้าจอสี่เหลี่ยม ยิ่งคนสื่อใช้วิธีการก๊อบปี้เพรส ส่งมาก็ส่งต่อ แทบไม่มีการคัดกรอง ทุกเรื่องเลยกลายเป็นเรื่องง่ายไปหมด ยิ่งคนบริหารที่เป็นคนไทยหดหายไปด้วย ...