โซ่หลุด ฉบับ 1,074 มุมแตกต่าง…มอ’ไซค์ มุมแปลกตา…ฮอนด้า มุมคุ้นเคย…ยามาฮ่า
งานบางกอก มอเตอร์โชว์ ปิดม่านเรียบร้อยแล้ว สิ่งที่ “โซ่หลุด” รู้สึกแปลกๆ น่าจะเป็นบูธของรถจักรยานยนต์ฮอนด้านั่นแหละ เพราะปีนี้รวมกันกับรถยนต์ฮอนด้า แบบไม่มีกั้นแบ่ง อยู่บนพื้นที่เดียวกัน แยกแค่รถกับเวทีเท่านั้น ทุกปีที่ผ่านมา เวลาเดินเข้าบูธไทยฮอนด้า ก็จะรับรู้โดยอัตโนมัติว่า นี่เป็นอาณาจักรของรถจักรยานยนต์ฮอนด้า มีความชัดเจนที่สัมผัสได้จริงๆ รวมถึงพื้นที่หลังบูธที่เป็นลูกค้ากับเซลล์ จะใช้เป็นพื้นที่เจรจาต่อรอง ก็จะสัมผัสได้ว่าเป็นอะไร? หรือจะเดินไปดูเสื้อผ้า เครื่องแต่งตัว ก็คุ้นเคยและมีคนเดินเลือกซื้อกันแบบคึกคัก ปีนี้เป็นเยี่ยงไร? อืม…อาจจะเป็นความไม่คุ้นชินนั่นแหละ ทำให้เดินไปเดินมาแล้วรู้สึกไม่คุ้นเคย ไม่รู้ฝั่งไหนรถจักรยานยนต์ ฝั่งไหนเป็นรถยนต์ เพราะมันคละเคล้ากันไปหมด ทั้งๆ ที่เหมือนจะแยกนั่นแหละ
อีกเรื่องที่รู้สึก…เหมือนรถจักรยานยนต์ฮอนด้าจะแยกวงจากเพื่อนพ้องคนมอ’ไซค์ ทั้งๆ ที่ก็ไม่ได้โยกเยกไปไหน เป็นรถยนต์ฮอนด้าซะมากกว่า ที่โยกเยกมาซะไกล และถึงแม้ว่าจะยังคงมีกิจกรรม แต่ก็เหมือนการจัดงานครึ่งเดียว เพราะเป็นพื้นที่เดียวกัน แต่เป็นอีกฝั่งนั้น ไม่ได้มีกิจกรรมด้วย ที่ชัดเจน “โซ่หลุด” รู้สึกได้เลยว่า…เป็น “ฮอนด้า” เหมือนกัน แต่แตกต่างกันเป็นอย่างยิ่ง ด้วยวิถีชีวิตเหมือนคนบ้านกับคนกรุง แต่ก็เป็นอีกความเปลี่ยนแปลงที่อาจเป็นแค่ “โซ่หลุด” คนเดียว ที่สังเกตและรู้สึก คนอื่นอาจเฉยๆ และรู้สึกแปลกดี เปลี่ยนแปลงมั่งก็ได้ เป็น “ฮอนด้า” เหมือนกัน อยู่บ้านเดียวกันก็อบอุ่น และกว้างขวางไปอีกแบบ
ขณะที่ฝั่ง… “ไทยยามาฮ่า” ปีนี้ไม่รู้ว่ารู้สึกไปเองหรือเปล่า ที่มีความคึกคักกว่าปกติ มีกิจกรรมกันทุกวัน ไม่รู้จะเอาใจ “นายหมู” หรือไม่? “โซ่หลุด” เดินไปทุกวัน เห็นมีกิจกรรมตลอด รวมถึงคนบริหารก็สลับเปลี่ยนหน้ามาดูแลกันค่อนข้างอบอุ่น ทั้งๆ ที่โดยปกติ “ไทยยามาฮ่า” ก็จะเป็นอารมณ์นี้แหละ ขยันจริงขยันจัง แต่ก็เป็นความคึกคักที่โอเคแหละ เพราะสไตล์ของคนมอ’ไซค์นั้น มันต้องมีอะไร ให้ขยับขับเคลื่อนกันบ้าง อยู่เฉยๆ เหมือนจะมีอาการหาวเรอซะยังงั้น
“โซ่หลุด” หยิบเอาความแตกต่างที่ได้เห็นมาเขียนให้อ่านกัน เป็นเหมือนควันหลงของความคึกคักของรถจักรยานยนต์ฮอนด้า และยามาฮ่า ยืนยันนะว่าเป็นมุมมองของตัวเอง ที่เดินเข้างานทุกวัน แวะเวียนไปตรงนั้นทุกวัน เลยหยิบมาเขียนให้อ่านกัน แบบรักจริงถึงเขียนจ้า
โอเคนะครับ…ไม่มีอะไรในกอไผ่ หยิบมาเขียนให้อ่านกันเท่านั้นเอง