โซ่หลุด ฉบับ 1,029 โลกของ “รถจักรยานยนต์” สิ่งที่เปลี่ยนแปลง ทุกสิ่งล้วนอนิจจัง
ล่วงเข้าสู่กลางปีแล้ว “โซ่หลุด” มองความคึกคักในแวดวงรถจักรยานยนต์แล้ว ยอมรับว่า…ยังหาความชัดเจนไม่เจอ หรือไม่รู้เป็นเพราะว่า…วันนี้กับวันวานของค่ายรถจักรยานยนต์ แตกต่างกันเป็นอย่างยิ่ง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของคนสื่อ ที่เปลี่ยนแปลงจาก “สื่อสิ่งพิมพ์” เป็น “สื่อออนไลน์” ที่สำคัญ…ค่ายรถเองมีการเปลี่ยนแปลงคนบริหาร สิ่งที่เคยเห็นบทบาทแห่งคนไทยเงียบหายไป กลายเป็น “คนญี่ปุ่น” ที่ออกหน้ามาเป็น “คนบริหาร” สิ่งที่เปลี่ยนแปลงตามมา “งบประมาณ” ที่ลดลงโดยอัตโนมัติ มีแค่บางงบที่ยังคงเห็นอยู่ แต่ที่ชัดเจน “งบสื่อสายรถจักรยานยนต์” ลดน้อยลงไปจนน่าใจหาย ยิ่งเป็น “สื่อออนไลน์” ยิ่งน้อยลง เพราะจำนวนที่เพิ่มขึ้นเป็นหลายเท่าตัว รวมถึงข่าวคราวที่หดหายไปโดยอัตโนมัติ
การยืนหนึ่งของ “คนญี่ปุ่น” คือความแตกต่างที่เห็นชัดเจนยิ่ง สิ่งที่หายไปอีกประการคือ ความห่างเหิน ซึ่งปกติของวันวานนั้น “คนบริหาร” ที่เป็นคนไทยนั้น จะมีสายสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกับคนสื่อ เพราะ “สื่อสิ่งพิมพ์ฯ” นั้น การนำเสนอข่าวมีรายละเอียดมากกว่า “สื่อออนไลน์” การเจอะเจอกันก็มีมากกว่า ไม่ใช่แค่ผ่านหน้าจอสี่เหลี่ยม มีอะไรก็ส่งผ่านหน้าจอ ส่งไลน์หากัน คุยกับใครใช้ตัวหนังสือเป็นแกนกลาง “โซ่หลุด” จึงรู้สึกได้ชัดเจนว่า นี่แหละคือการเปลี่ยนแปลงที่ส่งผลเป็นอย่างยิ่ง แถมยังไม่เข้าใจกับเรื่องภาษาอีกต่างหาก
วันนี้…ค่ายรถจักรยานยนต์ที่เหมือนจะห่างหายไปจากหน้าสื่อ เป็นค่ายซูซูกิกับคาวาซากิ ที่วันนี้…แตกต่างกันทั้งสองค่าย “ซูซูกิ” แม้คนบริหารจะเป็นคนไทย คุ้นเคยกับบรรยากาศแห่งคนสื่อ แต่…กลับไม่ค่อยมีข่าวคราวอะไร? เหมือนจะพอใจกับความเป็น “ซูซูกิ” ในวันนี้ แต่ยังดีที่ยังมี “คนพีอาร์” ให้ “โซ่หลุด” ได้ติดตามข่าวคราวได้ ขณะที่ “คาวาซากิ” ก้อ…ต้องบอกตรงๆ ว่า แทบไม่ได้ติดตามใครเลย อาจเป็นเพราะวันนี้…เน้นเรื่องการส่งออกซะมากกว่า เลยไม่ค่อยให้ความสนใจกับความเป็นไปในประเทศไทย
สุดท้าย…วันนี้จึงแตกต่างจากวันวานโดยสิ้นเชิง ทั้งสองค่ายเป็นสิ่งที่ “โซ่หลุด” รู้สึกเสียดายเป็นอย่างยิ่ง เพราะวันวานนั้น ทั้งสองค่ายล้วนมีสัมพันธ์ที่ดีกับ “คนสื่อ” ไม่ว่าจะเป็น “ซูซูกิ” หรือ “คาวาซากิ” โดยเฉพาะ “คาวาซากิ” อาจเป็นเพราะวันนี้ “คนญี่ปุ่น” เข้ามามีบทบาทเยอะเกินไปหรือไม่ ขณะที่ฝั่ง “ซูซูกิ” นั้น มีคนไทยเป็นคนบริหาร แต่กลับไม่มีความสัมพันธ์กับ “คนสื่อ” เท่าที่ควร เป็นเรื่องน่าเสียดายยิ่ง
ทุกสิ่งล้วนอนิจจังจริงๆ