เกียร์ 6 ฉบับ 957 พงศธร เอื้อมงคลชัย ยืนหนึ่ง “ทัพยามาฮ่า”
ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก วิกฤติโควิด-19 ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงมากมาย แต่…ยังถือว่าโชคดีที่ “ไทยยามาฮ่า” ยังมี “เสี่ยหมู” ยืนเป็นหัวแถว เพราะนั่นจะทรงความหมายเป็นอย่างยิ่งต่อการขับเคลื่อนทัพรถจักรยานยนต์ยามาฮ่า ที่ทุกการใช้จ่ายเต็มไปด้วยความระมัดระวัง ด้วยงบที่ถูกตัดทอนด้วยตัวเลขยอดขายที่ไม่เป็นไปตามเป้าหมาย “เกียร์ 6” เชื่อว่า…ด้วยธรรมชาติที่เป็นคนไทยย่อมเข้าใจ “คนสื่อ” ที่ถูกผลกระทบค่อนข้างรุนแรง และพร้อมที่จะให้การสนับสนุน แม้อาจจะไม่เต็มมือ ก็ยังดีกว่างอมือมิใช่หรือ?
ยิ่ง “คนสื่อ” ในยุคที่กลายเป็น “สื่อดิจิทัล” ที่มีจำนวนมากมายจนนับจำนวนไม่ไหว รวมถึงการนำเสนอที่เปลี่ยนไป ต้องการความรวดเร็วมากกว่าความละเอียด ทำให้ “ไทยยามาฮ่า” ยิ่งพลอยยากลำบากกับการดูแล ที่แตกต่างจากอดีตโดยสิ้นเชิง ไม่เฉพาะแค่การนำเสนอเท่านั้น ความผูกพันก็แตกต่างไปด้วยการเจอกันผ่านหน้าจอ จึงไม่เหมือนการเจอกันตัวเป็นๆ “เสี่ยหมู” ซึ่งเคยผ่านเส้นทาง “คนสื่อ” ในรูปแบบเดิมๆ มาก่อน จึงย่อมเข้าใจและยอมรับการเปลี่ยนแปลง
“เกียร์ 6” จึงไม่สงสัย ทำไม “ไทยยามาฮ่า” ยังคงให้การสนับสนุน “คนสื่อ” ทั้งสองรูปแบบ และไม่สงสัย…ทำไมข่าวคราวของรถจักรยานยนต์ยามาฮ่า รวมถึง “คนบริหาร” จึงปรากฏอยู่บนหน้าสื่อทั้งแบบดั้งเดิมและแบบปัจจุบัน นั่นคือบทสรุปว่า ทำไม “เกียร์ 6” ถึงยังอยากเห็น “เสี่ยหมู” ยืนหนึ่ง เป็นคนไทยที่เป็นเหมือน “แม่ทัพยามาฮ่า” เพราะนั่นจะเป็นส่วนผสมความสำเร็จของรถจักรยานยนต์ยามาฮ่า และกลายเป็นที่พึ่งพาของ “คนสื่อ” แบบรักและห่วงใยอย่างแท้จริง ยังไงก็ดูแลกันตามสถานภาพ ดูแลกันเท่าที่จะสามารถดูแลได้
อีกสิ่งสำคัญ…เมื่อ “เสี่ยหมู” เป็นคนบริหารคนไทย ก้อ…ย่อมจะเข้าใจธรรมชาติของ “คนยามาฮ่า” ที่จะว่าไปแล้ว ก้อ…ผูกพันและทำงานร่วมกันมานาน จนมีความผ่อนปรนอยู่ในความตึงเครียด และนี่เป็นอีกเหตุผลที่จะทำให้รถจักรยานยนต์ มีก้าวย่างที่มั่นคง แม้จะมี “นายญี่ปุ่น” ยืนคุมกติกาที่แท้จริง แต่การเปิดโอกาสให้ “เสี่ยหมู” ก็ถือว่าโอเคที่สุดแล้ว
“เกียร์ 6” จึงยกมือเชียร์ให้ “เสี่ยหมู” ยืนหนึ่งเป็นแม่ทัพยามาฮ่าต่อไปนานๆ ยิ่งมี “เสี่ยเจมส์” ภานุพล กิตติคำรณ เป็นตัวช่วย เชื่อว่า…ความสำเร็จที่ตั้งเป้าหมายไว้ก็ไม่ใช่เรื่องเพ้อฝัน
จริงมั้ย “เสี่ยหมู”