มิตรภาพผ่านเว็บไซต์ 593 ย้อนเส้นทาง…คนสื่อ เส้นทาง…ความยากลำบาก เส้นทาง…คนที่ผูกพัน
ในยุคที่โลกของการสื่อสารเปลี่ยนแปลงไป แวดวงคนสื่อสารสายยานยนต์ ก้อ…ต้องเปลี่ยนแปลงตัวเอง จาก “สื่อดั้งเดิม” สู่ “สื่อออนไลน์” ที่เปลี่ยนแม้แต่วิธีการนำเสนอ ไม่จำเป็นต้องพิถีพิถันการเขียนข่าว เมื่อใช้วิธี “ก๊อปปี้เพรส” แล้วก็นำเสนอ ข่าวสารที่ซ้ำๆกันทั้งเนื้อหาและรูปภาพ เลยไม่แปลกใจกับการเกิดขึ้นอย่างมากมาย ทุกงานไม่ค่อยจะมี “คนสื่อ” มีแต่เจ้าของเต็มไปหมด ด้วยเหตุนี้… “คนสื่อ” สายยานยนต์ จึงมีที่ลดน้อยถอยลงไป หาอาชีพใหม่ที่มั่นคงกว่า ปล่อยพื้นทีให้กับคนรุ่นใหม่ ได้ต่อสู้แย่งชิงพื้นที่กันต่อไป ส่วนใครจะสามารถดำรงอยู่ได้ เป็นเรื่อง ที่ต้องพิสูจน์กันต่อไป
“รามอินทรา” ทบทวนเรื่องราวบนเส้นทางที่ผ่านมา การดำรงความเป็น “คนสื่อ” นั้น ผ่านเรื่องราวผ่านเหตุการณ์หลากหลาย แต่…ทุกย่างก้าวกลายเป็นประสบการณ์ที่ทรงคุณค่า และเป็นต้นทุนที่ทำให้เส้นทางของหนังสือพิมพ์ยวดยาน และ “เว็บไซต์…รามอินทรา” นั้น มั่นคงเป็นอย่างยิ่ง ยอมรับ…เป็นทุกย่างก้าวที่ยากลำบาก ไม่มีใครสอนมีแต่ครูพักลักจำ ไม่มีใครให้โอกาสเรามากนัก เพราะการแข่งขันที่สูงยิ่ง แต่เหมือนเป็นการเติมเต็มพลังให้เราเชื่อมั่นตัวเอง และรักอาชีพคนสื่อมากยิ่งขึ้น รวมถึงเป็นการหล่อหลอมชีวิตที่เป็นคนทำงานที่ต้องรับผิดชอบตัวเอง และหน้าที่การงาน ด้วยสมัยโน้น…การช่วงชิงจังหวะการทำงานนั้น มีการแข่งขันกันสูงยิ่ง ไม่มีใครอยากตกงาน
ในวังวนคนทำงานที่เติบโตมาในห้วงเวลาที่ใกล้เคียงกัน วันนี้เหลือน้อยถึงน้อยมาก “รามอินทรา” ยังโชคดีที่ยังมีงานให้ทำ ซึ่งก็ยังไม่รู้ว่าจะรักษาไว้ได้แค่ไหน? ด้วยวังวนแห่งสื่อสิ่งพิมพ์นั้น เหลือน้อยมาก ในวัย 72 ปีนั้น…ยังมีไฟในการทำงานอยู่ เพียงแต่ก็มีบ้างบางครั้ง ที่มีอารมณ์ท้อๆอยู่บ้าง อาจเป็นด้วยวิถีแห่งการทำงานที่ไม่เหมือนเดิม ความเข้มข้นแห่งกติกาลดน้อยลง นั่นเป็นต้นเหตุ…ที่รู้สึกเหมือนอยากจะพัก แต่ก็เป็นแค่บางครั้งเท่านั้น ด้วยยังรักและผูกพันในวิถีที่ตัวเองบุกเบิกมา นี่ก็ผ่านมาล่วงเข้าปีที่ 26 แล้ว ก้อ…คงเป็นวิถีแห่งความเป็น “รามอินทรา” อย่างแท้จริง คงตอบใครไม่ได้หรอกว่า…จะหยุดทำงานเมื่อไหร่
แต่…อีกสิ่งที่ “รามอินทรา” รู้สึกคิดถึง เป็น “คนสื่อ” เป็นคนที่รู้จักและสนิทสนม ที่หดหายไปแบบไม่รู้จะติดต่อได้ในช่องทางไหน? ทั้งๆที่บางคนนั้นยิ่งกว่าคำว่าสนิท เมื่อวังวนที่ไม่รู้จะทำอย่างไร? ได้แค่หวังว่า…สักวันถ้าได้อ่านเจอที่ “รามอินทรา” เขียนไว้ อาจมีเรื่องติดต่อหรืออาจเป็นไลน์ส่งมาถึง คงไม่อยากเอ่ยชื่อ แต่เชื่อว่า…คงรู้แหละว่า “รามอินทรา” คิดถึง สุดท้าย…ก็ถือเป็นความโชคดีที่ยังมีงานเขียนในแต่ละสัปดาห์เยอะมาก แค่ใน “เว็บไซต์…รามอินทรา” ก็ 3 เรื่อง 3 สไตล์ ไม่ว่าจะเป็น “รามอินทรา” ยกนิ้วให้ “รามอินทรา” จอ…จ่อ…จ้อ และ “รามอินทรา” จุ๊กจิ๊ก หากคนที่ยังรู้สึกผูกพัน ยังคิดถึงกันก็อยากให้ติดต่อมาหากันได้ จะรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง เพราะวันเวลาไม่เคยทำให้ลืมเลือนกัน
ยังคงรักและผูกพันนะครับ
มากกว่าขอบคุณ
“รามอินทรา”
บ้านชินเขต
31 มกราคม 2567