มิตรภาพผ่านเว็บไซต์ 591 เรียงร้อย…คนเคยรู้จัก เรื่องราว…ความผูกพัน เรียบเรียง…ความคิดถึง
ปี 2567… “รามอินทรา” ทบทวนเส้นทางแห่ง “คนเคยรู้จัก” โดยเฉพาะในยุคที่ “สื่อสิ่งพิมพ์” ยังรุ่งเรือง ยังคิดถึงคนบางคน ทั้งที่เป็นคนสื่อและคนบริษัท ทั้งที่สนิทมาก และสนิทไม่มาก ทั้งที่ยังติดต่อได้และติดต่อไม่ได้ ทั้งจากที่โบกมือลาจากวงการ ทั้งที่ยังอยู่ในวงการ แต่ที่ไม่แตกต่างกันคือ…แต่ละคนล้วนติดต่อไม่ได้ หรือบางครั้ง…ก็รับสายและบางครั้งก็ไม่รับสาย น่าจะเป็นเพราะวังวนแห่งการเปลี่ยนแปลงของโลกการสื่อสารที่แปรเปลี่ยนไป ด้วยเหตุนี้จึงต้องยอมรับ…วังวนแห่งการเปลี่ยนแปลง ติดต่อใครได้…ก้อ…โอเค ติดต่อไม่ได้ ก้อ…ต้องยอมรับ เพราะเป็นเรื่องของวิถีแห่งการดำรงอยู่ แค่…เสียดายเวลาที่รู้จักกัน เสียดายความรักความผูกพัน อยากให้บรรยากาศเดิมๆกลับคืนมา
สุดท้าย…ก้อต้องยอมรับความจริง อย่างเช่นวันนี้ “คนบริษัท” เริ่มมีปัญหากับการรับสาย อยากให้ใช้ไลน์คุยกันมากกว่า แม้จะไม่สะดวก แต่ก็ยังสามารถสื่อสารกันผ่านตัวหนังสือ ประชุมไปคุยผ่านหน้าจอไป ยังไงก็ยังดีกว่าไม่ได้สื่อสารอะไรเลย เพราะถ้าจะให้รับสายคุยกัน ระหว่างที่ประชุมนั้น คงไม่สะดวกแน่นอนเกือบทุกบริษัทนั้น แทบจะก็อปปี้เพรสกันมาเลย เข้าออฟฟิศปุ๊บเตรียมตัวเข้าห้องประชุมปั๊บ แล้วก็ประชุมกันหมุนกันทั้งวัน จากคนบริษัทกลายเป็น “คนติดประชุม” ตั้งแต่เช้าจรดมืด ประชุมเสร็จ “เจ้านาย” กลับบ้าน แต่ต้องกลับโต๊ะทำงาน เพราะมีงานรอเคลียร์อยู่ ชีวิตประจำวัน วันจันทร์ถึงศุกร์ ประชุมยังงี้แทบทุกวัน บางครั้ง “รามอินทรา” กริ๊งกร๊างไปหาใคร ต้องยอมรับว่าโอกาสจะคุยนั้น แทบเป็นเป็นศูนย์ นั่นเป็นอีกสาเหตุที่ทำให้ข้อมูลที่อยากได้ เพื่อนำมาเขียนหดหายไปด้วย เป็นต้นเหตุทำให้ “รามอินทรา” เขียนงานยากขึ้นทุกวัน
“รามอินทรา” เรียบเรียง “คนรู้จัก” ที่เคยผูกพัน และอยากหยิบมาเขียนถึงสักคน…ชื่อที่รู้สึกเร็วสุดเป็น “เสี่ยชวน” บุญชวน วิภูษณวนิช อดีตคนพีอาร์ค่ายยักษ์ใหญ่โตโยต้า ที่ส่วนมากในห้วงเวลาดีๆ มักจะส่งสาส์นมาถึงกัน ล่าสุด…ในช่วงแฮปปี้ นิวเยียร์ ก็ยังส่งความคิดถึงและห่วงใยกัน แม้จะไม่ค่อยได้กริ๊งกร๊างคุยกัน แต่ก็ยังได้รับรู้ถึงความเป็นอยู่ “เสี่ยชวน” มีความสุขกับการดูแล “ลูกสาว” ทั้งสองคน บางโอกาสเลยได้เห็นโมเม้นท์ “ป๊าชวน” แล้ว อดมีรอยยิ้มไม่ได้ ก้อ…ตั้งใจไว้เหมือนกัน จะลองกริ๊งกร๊างไปคุย เพื่อจะได้ยินเสียงสดๆบ้าง ไม่รู้ว่ายังใช้เบอร์เก่าเบอร์เดิมหรือไม่? หรือถ้า “เสี่ยชวน” อ่านคอลัมน์นี้…ก้อ…กริ๊งกร๊างมาคุยกันบ้าง ยังใช้เบอร์เดิมอยู่นะครับ
หรือจะติดตาม “เว็บไซต์…รามอินทรา” ก้อ…จะยิ่งขอบคุณนะครับ เพราะ “รามอินทรา” ใช้พื้นที่ส่งผ่านหลากหลายเรื่องราว สัปดาห์หนึ่งมี 3 เรื่อง 3 สไตล์ ไม่ว่าจะเป็น “รามอินทรา” ยกนิ้วให้ “รามอินทรา” จอ…จ่อ…จ้อ และ “รามอินทรา” จุ๊กจิ๊ก ยังไงก็อยากให้ติดตามอ่านกัน หรือมีอะไรเป็นข้อมูลให้เขียนถึง จะยิ่งขอบคุณยังไงก็ยังคิดถึงทุกคนเหมือนเดิม
คิดถึงทุกคนที่เคยผูกพันกันนะครับ
มากกว่าขอบคุณ
“รามอินทรา”
บ้านชินเขต
17 มกราคม 2567