มิตรภาพผ่านเว็บไซต์ 583 สุดท้าย…ชีวิตนคนทำงาน อย่าเอาเปรียบ…เพื่อน อย่าลืม…วิถีความเป็นจริง
หนาวแล้ว…แต่จะหนาวนานแค่ไหน? ยังไม่มีใครตอบได้ ยังไงก็ต้องดูแลตัวเอง โดยเฉพาะ…เรื่องสุขภาพนั้นสำคัญที่สุด ไม่เจ็บไม่ป่วยนั่นแหละวิเศษสุดแล้ว ซึ่งก็คงไม่มีใครช่วยได้นอกจากตัวเองนั่นแหละ เพราะรู้จักตัวเองดีที่สุด ชีวิตจะดำเนินต่อไปเยี่ยงไร? รวมถึงอย่าลืมดูแลครอบครัวหรือคนรอบข้างใช้ชีวิตอย่างมีสติอย่าประมาท พลาดพลั้งแล้วอาจเสียใจไปตลอดชีวิต ด้วยประการฉะนี้…เตือนตัวเองให้มีชีวิตที่ราบลื่น มีเงินใช้ไร้โรคา ไม่เจ็บไม่จนไม่เป็นหนี้ ที่สำคัญยังมีงานทำ และอย่าเอาเปรียบเพื่อนร่วมงาน ไม่ยังงั้นสักวันจะไม่มีงานทำ อย่าคิดว่าทุกคนจะต้องทนกับการเห็นแก่ตัวของเราได้
ห้วงเวลาที่ผ่านมา เจอะเจอวังวนแห่งโควิด-19 แถมปีนี้ยังไม่โอเคอีกต่างหาก กว่า 4 ปีที่ต้องอยู่ในช่วงยากลำบาก โดยเฉพาะค่ายยานยนต์ค้นหาตัวเลขยอดจองแทบไม่เจอ น่าจะส่งผลเป็นอย่างยิ่งต่อสถานการณ์ของปี 2567 ที่เห็นเค้าลางแห่งปัญหามากมาย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของรัฐบาล เรื่องของสงคราม ถ้าเกิดรัฐบาลสร้างหนี้ด้วยการกู้ยืมเงินมหาศาลนั้น สุดท้ายใครกันที่จะเป็นคนรับผิดชอบ เพราะคนที่คิดที่ก่อหนี้ ถึงวันนั้นก็คงไม่รู้ว่า…หนีหายไปอยู่ที่ไหน คนไทยมีน่าจดจำบางเรื่องของคนบางคน ที่ก่อหนี้แล้วหนรไปต่างประเทศ ไปเสวยสุขได้เป็นอย่างดี ไม่อยากให้หวงกับเงินแจกแค่ 10,000 บาท ที่เหมือนเงินหลอกลวงนั่นแหละ เพราะยังไงชีวิตก็คงต้องทำมาหากิน พึ่งตัวเองนั่นแหละ ชีวิตจะมีความสุขอย่างแน่นอน
สำหรับ “รามอินทรา” ยังอดเป็นห่วงคนทำงาน โดยเฉพาะคนบริษัท ที่วันนี้ยังคงอยู่ในวังวนแห่งการประชุม ประชุมแล้วก็ประชุม ประชุมกันตั้งแต่เสียงกริ๊งกร๊างเริ่มทำงาน แต่ที่แปลกเสียงกริ๊งบอกเลิกงาน แต่เจ้านายก็ยังไม่ยอมเลิกประชุม ต้องเจอเวลากินข้าวโน่นแหละถึงเลิกประชุม นี่เป็นวังวนแห่งวิถีคนทำงานของแวดวงคนยานยนต์ในวันนี้ อย่าถามว่า…ชอบมั้ยกับการประชุมในวันนี้คงหาคนชอบยาก เพราะประชุมเสร็จต้องกลับมานั่งทำงานของตัวเองต่อ เพราะมีงานคงค้างอยู่อีกมากมายที่จะต้องเคลียร์ให้จบ เบ็ดเสร็จเข็มนาฬิกาบอกเวลา 2 ทุ่ม หรือใกล้เคียงเวลาเยี่ยงนี้ รวมถึงเวลาที่ต้องเดินทางกลับบ้าน ใครที่โชคดีได้เจอะเจอบรรยากาศยังงี้ ก้อ…อยากให้มีสำนึกบ้าง เพราะทำงานสบายอยากลุกอยากเดินไปไหนใช้เวลานานแค่ไหน ไม่สนใจใคร เป็นเรื่องที่ตัวเองน่าจะมีสำนึกมากกว่าจะให้ใครมาเตือนกัน
ด้วยประการฉะนี้ “รามอินทรา” จึงบอกกับตัวเองเสมอ โชคดีแล้วที่ยังมีงานเขียนทุกสัปดาห์ สัปดาห์ละ 3 เรื่อง 3 สไตล์ ไม่ว่าจะเป็น “รามอินทรา” ยกนิ้วให้ “รามอินทรา” จอ…จ่อ…จ้อ และ “รามอินทรา” จุ๊กจิ๊ก อยากให้ติดตามอ่านกันใน “เว็บไซต์…รามอินทรา” อย่างน้อยก็จะเป็นอีกพลังที่ช่วยเติมเต็มให้ได้เขียนเรื่องราวให้อ่านกันแบบต่อเนื่อง
ยังไงก็เป็นกำลังใจกันนะครับ
มากกว่าขอบคุณ
“รามอินทรา”
บ้านชินเขต
22 พฤศจิกายน 2566