จอ…จ่อ…จ้อ…456 ชีวิต…ที่ไม่เคยคาดคิด “เด็กช่างกล” เป็น “คนเขียนหนังสือ” อาชีพที่มั่นคง…ในวันนี้
ความแตกต่างที่ชัดเจนยิ่ง ของหนังสือพิมพ์ยวดยาน นอกจากข่าวสารของแต่ละค่ายยานยนต์ ที่ชัดเจนรวดเร็วและแตกต่างแล้ว ยังมีอีกองค์ประกอบหนึ่ง คือการเขียนคอลัมน์ ที่วันนี้…ยังหาที่ไหนไม่เจอ ซึ่งประกอบด้วย คนในสังคม “รามอินทรา” เกียร์6 โซ่หลุด และคนในกรอบที่เป็นความชัดเจนและแตกต่างจากสื่ออื่นๆ จนได้รับการยอมรับว่า…เป็นอีกจุดต่าง ที่ทำให้หนังสือพิมพ์ยวดยานนั้น สามารถดำรงอยู่ได้อย่างมั่นคง จนก้าวสู่ปีที่ 24 อย่างมั่นคง และได้รับการยอมรับจากคนยานยนต์ และอยากให้ดำรงอยู่ เพื่อเป็นอีก “สื่อหลัก” ของการนำเสนอในรูปแบบ “สื่อสิ่งพิมพ์” ที่แตกต่างจากสื่อออนไลน์โดยสิ้นเชิง
เขียนไว้บ่อยครั้งว่า…การเขียนคอลัมน์นั้นเป็นอีกความแตกต่างที่ไม่ใช่เรื่องง่าย ด้วยเพราะการหาข้อมูลเป็นเรื่องยากยิ่ง เมื่อผนวกกับการเขียนที่แตกต่างจากการเขียนข่าว ยิ่งเพิ่มความยากลำบากเหมือนเป็นพรสวรรค์ส่วนตัว ที่ต้องเพิ่มเติมด้วยพรแสวง ไม่ยังงั้นก็ยากที่จะเขียนได้ “รามอินทรา” โชคร้ายที่ไม่มีใครสอน แต่โชคดีที่มีพรสวรรค์และเติมพรแสวงเข้าไป เริ่มต้นจากครูพักลักจำ กว่าจะได้แนวทางที่ใช่ ใช้เวลาอยู่เป็นปีๆ แน่นอน…ต้องมี “ต้นแบบ” ให้เป็นครูพักลักจำ นั่นคือ…การหาอ่านจาก “สื่อสิ่งพิมพ์” ต่างๆ ในสมัยที่ “สื่อสิ่งพิมพ์” เฟื่องฟู หาได้ไม่ยากนัก
อีกเรื่องที่ต้องมี…นามปากกาที่เป็นอีกเอกลักษณ์ของการเขียนคอลัมน์ “รามอินทรา” นั้นเลือกมาจากถนนที่อยู่ใกล้ออฟฟิศ ครั้งแรกเลือก “ลาดปลาเค้า” แต่มองมุมไหนก็ไม่โดน เลยขยับเป็น “รามอินทรา” แทน ถือเป็นนามปากกาที่ เป็นมงคลยิ่ง ส่วน “โซ่หลุด” และ “เกียร์6” ก็เป็นเรื่องใกล้ตัว เป็นอุปกรณ์ของรถยนต์และรถจักรยานยนต์ ซึ่งก็ใช่เลย สุดท้ายที่เกิดแบบไม่ตั้งใจคือ “คนในกรอบ” แค่อยากเขียนถึง “คนพีอาร์” บ้าง เลยเลือกชื่อนี้มาเป็นตัวเลือก แล้วก็ลงตัวอีกแหละ
ที่เป็นเรื่องแปลก “รามอินทรา” มักบอกทุกคนแบบภูมิใจ… “ผมจบช่างกล” แต่กลับเป็น “คนเขียนหนังสือ” ชีวิตที่เปลี่ยนไป ไม่สำคัญเท่ากับการสามารถทำให้ตัวเองสามารถดำรงอยู่ และได้รับการยอมรับจากคนอ่าน ทำให้สามารถเขียน “รามอินทรา” จอ…จ่อ…จ้อ ให้อ่านกันได้ทุกสัปดาห์ ขอบคุณที่เป็นกำลังใจให้กันจน “รามอินทรา” สามารถมีวันที่มั่นคงได้
มากกว่าขอบคุณ
“รามอินทรา”
บ้านชินเขต
17 สิงหาคม 2565