จอ…จ่อ…จ้อ…491 ชีวิตวันนี้กับวันวาน แตกต่าง…ชัดเจนยิ่ง ดูแลตัวเอง…ตังค์เหลือ
สงกรานต์ปีนี้คึกคักเป็นพิเศษ ด้วยเป็นเพราะหงอยเหงามา 3 ปีแล้ว พอทุกอย่างโอเคขึ้นก็เลยได้เห็นภาพเดิมๆกลับมา ไม่ว่าจะเป็นการเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนานและเล่นกันแบบเกินเลยไปบ้าง รวมถึงอีกบรรยากาศที่กลับมาด้วยเหมือนกัน เมาแล้วขับเมาแล้วตีกัน นี่ก็เป็นธรรมชาติของคนไทยอย่างแท้จริง ไม่ยังงั้นไม่ใช่นักเลงจริง เป็นภาพที่สวยงามผสมปนเปกับภาพที่ไม่น่าจะเกิดขึ้น เพียงเพราะฤทธิ์สุรานั่นแหละ ไม่ตายก็โอเคถึงตายก็ไม่น่าเสียดาย สงกรานต์เป็นประเพณีที่ดีงาม ที่ต่างชาติให้การชื่นชม แต่อารมณ์ของคนบางคน ก็ทำให้ภาพสวยๆเสียหายได้เหมือนกัน คนไทยซะอย่าง
“รามอินทรา” ดีใจกับบรรยากาศแห่งความคึกคัก ที่เป็นภาพบวกของคนไทย และได้เห็นรอยยิ้มมากขึ้นหลังจากเจอะเจอวิกฤติมานานกว่า 3 ปี ซึ่งบางครั้งกลับมาหวนคิด โควิด-19 ก็ยังให้เรื่องราวดีๆ กับชีวิตเหมือนกัน ไม่อยากเชื่อว่า ตัวเองจะสามารถนั่งอยู่บ้านได้ ทั้งวันเสาร์และอาทิตย์ ไม่อยากเชื่อว่าจะเป็นคนกินง่ายอยู่ง่าย และดูแลตัวเองมากขึ้น ไม่เรื่องเยอะเหมือนแต่ก่อน สิ่งสำคัญคือกว่า 3 ปีที่แทบไม่ได้จับจ่ายใช้เงิน เกี่ยวกับเรื่องเสื้อผ้ารองเท้า จำได้ว่าไม่ได้เสียเงินเหมือนก่อนเกิดโควิด-19 จำไม่ได้แล้วว่า ไม่ได้ไปเดินที่พันธุ์ทิพย์ งามวงศ์วาน มานานแค่ไหนแล้ว ก้อ…ประหยัดตังค์ได้เยอะเชียวล่ะ
วันนี้…ดูแลตัวเองมากขึ้น น้ำหนักตัวลดลง จากที่เคยขึ้นไปถึง 88 – 89 กิโล เหลือแค่ 81-82 เท่านั้น สบายตัวขึ้นเยอะเลย ที่สำคัญวันนี้ดูแลอารมณ์ตัวเองได้เยอะขึ้น มาทำงานก็แทบไม่ได้ออกไปไหน หาของมากินช่วงเช้า กลางวันไม่กินก็สบายไปอีกแบบ ไม่ได้เขียนหนังสือหรือมีงาน ก็พักผ่อนตามอัธยาศัย แถมของกระจุกกระจิกที่เคยมีอยู่รอบตัว ก็แทบหาไม่เจอ บางวันรู้สึกหิวๆ ขอโทษ…อดสิครับ เมื่อเหลียวซ้ายแลขวาเจอแต่ความว่างเปล่า ทำให้ลดของหวานไปได้อีกหน่อย น่าจะโอเคต่อสุขภาพด้วยแหละ
วันวาน…ชีวิตดูวุ่นวายทั้งเรื่องการกิน เรื่องการซื้อโน่นซื้อนี่ เมื่ออะไร…อะไร…ดูเบาบางลง ก็เป็นอีกความสุขอย่างหนึ่ง ไม่ค่อยอึดอัดกับร่างกายตัวเอง ตังค์ก็เหลือมากขึ้น ที่สำคัญ…สุขภาพดีขึ้นแบบชัดเจน ยังคุยกับ “เจ้านาย” ดร.ปราจิน เอี่ยมลำเนา เลยว่า วันนี้…ดูแลตัวเองดีขึ้น ไม่ค่อยอยากตอแยกับใคร อยากอยู่เงียบๆ และหาเรื่องราวมา จอ…จ่อ…จ้อ ให้ได้อ่านกันทุกสัปดาห์ เป็น “รามอินทรา” ที่ทุกคนรักและผูกพัน โอเคที่สุดแล้วล่ะ
มากกว่าขอบคุณ
“รามอินทรา”
บ้านชินเขต
19 เมษายน 2566