จอ…จ่อ…จ้อ…453 ปีที่ 24…ของ “ยวดยาน” อยากหยุด…หรือยัง ก้อ…มีบ้าง…บางครั้ง
คุยกับพรรคพวกและคนยานยนต์ ต่างก็คิดเหมือนๆกันว่า “รามอินทรา” คงยากที่จะเลิกเขียนหนังสือ โดยเฉพาะกับ “ยวดยาน” ที่เป็นหนังสือพิมพ์ยานยนต์ ฉบับเดียวที่อยู่ยั้งยืนยงจนถึงวันนี้ ปีที่ 24 แล้ว เหตุผลง่ายๆยังไม่มีใครเขียนแบบ “รามอินทรา” ให้อ่านกัน แปลกเน๊าะ…เพราะในชีวิตก็ไม่เคยคิดเหมือนกันว่า จะมีอาชีพเป็นคนเขียนหนังสือ และเคยเป็นคนทำทีวี นั่นเพราะ…ไม่ได้มีเส้นทางมาในทางนี้ อย่างเก่ง…ได้เป็น “ฝ่ายศิลป์ “ ทั้งของนิตยสารและหนังสือพิมพ์ ที่เคยดีใจ…ก็ได้เป็นฝ่ายศิลป์ของหนังสือพิมพ์แนวหน้า เป็นคนออกแบบหัว “แนวหน้า” ซึ่งก็ถือว่า…โอเคแล้วล่ะ
แล้ววันหนึ่ง…ก็จับพลัดจับผลูมาเป็นบรรณาธิหารหนังสือพิมพ์ยวดยาน แล้วดันอยู่ได้นานอีกด้วย ปีนี้ก็ปีที่ 24 แล้วนะ แล้วก็ดีใจที่ยังมีคนติดตามอ่านงานเขียน และอยากให้เขียนต่อไปนานๆ ดูท่าทางแล้วคงอีกนานเลยล่ะ เคยถามตัวเองเหมือนกันว่า เคยคิดเลิกเขียนมั้ย? ก็ตอบเหมือนเดิมทุกครั้ง ไม่ เพราะเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตไปแล้ว ที่สำคัญ…เป็นอีกความภาคภูมิใจ ที่เป็นตัวเองชัดเจน ไม่เคยมีใครสอนให้เขียนหนังสือ เป็นสไตล์ครูพักลักจำ กว่าจะเป็น “รามอินทรา” กว่าจะเป็น “โซ่หลุด” กว่าจะเป็น “เกียร์ 6” ต้องใช้เวลาใช้ความอดทน และต้องเรียนรู้ด้วยตัวเอง
เขียนถึงการเรียนรู้ ทำให้นึกถึงเส้นทาง กว่าจะมาถึงวันนี้ ยากลำบากสุดๆ…ด้วยเพราะช่วงเริ่มต้นนั้น ในเครือกรังด์ปรีซ์ มีแต่เบอร์ 1 ทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นนิตยสารกรังด์ปรีซ์ มอเตอร์ไซค์ ออฟโรด และเอ็กซ์โอ ออโต้สปอร์ต เมื่อมีหนังสือพิมพ์ยวดยานมาเป็นตัวแปลก เป็นเรื่องยากมากกับการเก็บเกี่ยวความสำเร็จ ไม่มีตัวช่วยไม่มีใครคอยซัพพอร์ต มีแค่กำลังใจจาก “เจ้านาย” ดร.ปราจิน เอี่ยมลำเนา และสิ่งที่ได้ยิน…อย่าขี้เกียจอย่ากลัว และอย่าเอาเปรียบเพื่อนร่วมงาน จำได้ว่า…ทำงานแทบไม่เคยลาหยุด ไม่เคยส่งต้นฉบับช้า และนี่เป็นเหตุผลที่ทำให้ “ยวดยาน” วางตลาดตรงเวลาตั้งแต่ฉบับแรกจนถึงวันนี้
วันนี้… “ยวดยาน” จึงเป็นอีกความภาคภูมิใจ และมุ่งมั่นที่จะทำให้เป็น “สื่อสิ่งพิมพ์” ที่ “คนยวดยาน” ยังคงให้การสนับสนุน ปีที่ 24 อย่าถามว่าเหนื่อยมั้ย? ไม่เคยเหนื่อยแต่ท้อบ้าง? เมื่อถูกคนเอาเปรียบ ท้อมากเมื่อเจอปัญหาซ้ำซาก ห่วงอะไรมั้ย? คงไม่แล้วล่ะ เพราะ 24 ปี…ก็โอเคแล้วล่ะ บางครั้งก็อยากหยุดเหมือยกัน หยุดไปอยู่กับตัวเอง หยุดไปทำงานที่ไม่ต้องมีใครมาเอาเปรียบ และอยาก จอ…จ่อ…จ้อ ให้อ่านกันแบบนี้ต่อๆไป
มากกว่าขอบคุณ
“รามอินทรา”
บ้านชินเขต
27 กรกฎาคม 2565