จอ…จ่อ…จ้อ…524 ห้วงเวลา…แห่งปี 2566 ที่ “รามอินทรา” ยังผูกพัน กับงานเขียนหนังสือ
ไม่แก่…ก็ต้องแก่ เมื่อเวลาเดินเร็วหลือเกินที่รู้สึกได้ เพราะ “ยวดยาน” เป็นหนังสือพิมพ์รายสัปดาห์ ปิดเล่มกันทุกวันจันทร์และอังคาร เขียนต้นฉบับจนมึนไปหมดแล้ว ยิ่งช่วงปีใหม่ ตั้งแต่ปลายเดือนพฤศจิกายนจนถึงสิ้นเดือนธันวาคม ปิดกันทั้งหมด 5 ฉบับ “รามอินทรา” เขียนสัปดาห์ละ 4 คอลัมน์ เขียนจนไม่รู้ว่าจะเขียนเรื่องอะไรแล้ว แต่…ก็เป็นวิถีที่ไม่ใช่เพิ่งจะเกิดขึ้น ก้อ…เกิดขึ้นยังงี้มาเป็น 10 ปีแล้ว สุดท้าย…ยังไงก็ต้องปิด และทำให้ “ยวดยาน” ออกวางตลาดแบบไม่เคยผิดพลาด ต้องยกผลประโยชน์ให้กับทีมงานยวดยานด้วยแหละ ทุกคนรู้หน้าที่…ปิดก็คือปิด ไม่มีปัญหา เป็นอีกความใช่ของทีมงานยวดยาน อย่างแท้จริง
สำหรับ “รามอินทรา” นั้น ยังมี “เว็บไซต์…รามอินทรา” อีก 4 คอลัมน์ เบ็ดเสร็จก้อ…แค่สัปดาห์ละ 8 คอลัมน์เท่านั้น ไม่เห็นยากเย็นตรงไหน? เป็นภาวะปกติที่ไม่ใช่เกิดขึ้นแค่ปีใหม่ ทุกเทศกาลทุกวันหยุดยาวๆ แต่…ที่หนักสุดน่าจะเป็นช่วงงานบางกอก มอเตอร์โชว์แหละ จบงานก็สงกรานต์พอดี ปิดต้นฉบับกันแบบ อย่าให้ได้เห็นได้ยินอะไร? ที่เป็นข่าวของแวดวงยานยนต์ ขอโทษ…หยิบมาเขียนจนหมดแหละ เมื่อเวลาผ่านไป…ก็ยอมรับนะจากที่เคยยากลำบาก เริ่มคุ้นชินและกลายเป็นความเคยชิน 25 ปีแล้วนะ…ที่ “รามอินทรา” ทำให้หนังสือพิมพ์ยวดยาน ดำรงอยู่จนทุกวันนี้ แม้ว่า “สื่อสิ่งพิมพ์” ส่วนใหญ่จะล้มหายไปเกือบหมดแล้ว ก็ยังสามารถดำรงอยู่ได้แบบ ค่อนข้างจะมั่นคงอีกด้วย
วันนี้… “รามอินทรา” ยังคงเป็น “คนเขียนหนังสือ” ที่เป็นงานประจำ ยังเคยถามตัวเอง ถ้าไม่ได้เขียนหนังสือจะทำอย่างไร? เออ…ไม่เคยคิด เพราะยังเชื่อในความเป็น “ยวดยาน” ที่ยืนเคียงข้าง “คนยานยนต์” มาโดยตลอด และไม่เคยปล่อยมือกัน ยังคงห่วงใยและดูแลกัน จะมากหรือน้อยไม่ใช่ประเด็นสำคัญอยู่ที่ว่า…ยังดูแลกันเท่าที่จะดูแลได้ “รามอินทรา” ตั้งใจไว้แล้ว…จะเขียนหนังสือเพื่อให้คนยานยนต์สามารถดำรงอยู่ได้ “เจ้านาย” ดร.ปราจิน เอี่ยมลำเนา สอนไว้…อย่าเอาปากกาด้ามละไม่กี่บาททำร้ายจนเค้าอยู่ไม่ได้ เพราะเราก็จะอยู่ไม่ได้เหมือนกัน วันนี้ “รามอินทรา” ยังคงใช้ปากกาเขียนหนังสือ ยังป็นคนโบราณที่รักจะเขียนด้วยปากกา บนแผ่นกระดาษมากกว่า รู้สึกเหมือนมีมนต์ขลัง ยิ่งเขียนยิ่งผูกพัน
วันนี้…ใกล้ส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่แล้ว ขอบคุณที่ทำให้ “รามอินทรา” ยังสามารถ จอ…จ่อ…จ้อ ได้ทุกสัปดาห์ ยังไงก็ต้องดูแลกันตลอดไป เราจะจับมือไว้แล้วไปด้วยกัน
ด้วยรักและผูกพัน
มากกว่าขอบคุณ
“รามอินทรา”
บ้านชินเขต
6 ธันวาคม 2566