โซ่หลุด ฉบับ 1,038 ยุคของการเปลี่ยนผ่าน “คนสื่อ” กับ “คนบริษัท” การจัดการ…ที่สมดุล
“โซ่หลุด” ค้นหาข้อมูลของคนมอเตอร์ไซค์ เพื่อจะได้เรื่องราวมาเขียนให้อ่านในทุกสัปดาห์ ยอมรับ…เป็นเรื่องยากขึ้นทุกวัน ทั้งๆ ที่อยากเขียนให้หลากหลายขึ้น โดยเฉพาะ…ความเคลื่อนไหวของทุกค่าย แต่…สุดท้ายพอเช็กข้อมูลจริงๆ ก็เหมือนเดิม ไม่มีอะไร? ให้ได้เขียนถึง คุยกับพรรคพวกบางคนถึงสาเหตุของความเงียบ ประเด็นหลักน่าจะเกิดจากความเปลี่ยนแปลงของค่ายด้วยแหละ ที่นอกจาก “คนบริหาร” ที่เปลี่ยนไปแล้ว วิถีของคนทำงานก็เปลี่ยนไป คนรุ่นใหม่ที่ขึ้นมามีบทบาท ไม่คุ้นเคยกับคนสื่อมาก่อน ประจวบเหมาะกับการเปลี่ยนแปลงของคนสื่อ ก็มีส่วมผสมที่สำคัญอีกด้วย
สื่อดิจิทัลนั้น เปลี่ยนแปลงไปจากยุคสื่อดั้งเดิม การนำเสนอที่เปลี่ยนไป ทั้งรูปแบบการเขียน ทั้งรูปแบบการนำเสนอ ยุคดั้งเดิมนั้นทั้งคนบริษัทและคนสื่อ ต่างก็มีโอกาสได้เจอะเจอกันตัวเป็นๆ ข้อมูลที่ได้ชัดเจนยิ่ง และแต่ละสื่อต่างก็มีวิธีนำเสนอที่เป็นของตัวเอง ทั้งการพูดคุย ทั้งการเสาะหาข้อมูล เป็นการนำเสนอในรูปแบบที่เป็นของตัวเอง ทำให้ทุกข่าวคราวแต่ละสื่อนำเสนอนั้น ชัดเจนและน่าอ่าน ไม่ว่าจะเป็นแง่มุมของคนบริษัท หรือแง่มุมของผลิตภัณฑ์ที่มีเอกลักษณ์ คนอ่านก็สามารถรับข่าวสารข้อมูลในรูปแบบที่แตกต่างและมีความน่าสนใจ ได้สาระและได้อรรถรส
“คนสื่อดิจิทัล” นั้น ก็มีวิธีการนำเสนอที่ชัดเจนเหมือนกัน ไม่มีความแตกต่าง ไม่มีการเจาะลึก ทั้งข้อมูลของคนบริหารและข้อมูลของผลิตภัณฑ์ เป็นข้อเสนอข่าวในรูปแบบของการก๊อปปี้เพรส ทั้งข้อมูลและรูปภาพ เป็นการจัดให้ของคนพีอาร์ เพื่อพร้อมนำเสนอในเวลาที่รวดเร็ว ใครเร็วกว่าก็ถือว่าโอเคแล้ว ที่น่าเป็นห่วง “โซ่หลุด” ยังไม่เห็นการนำเสนอบททดสอบ เฉกเช่นคนสื่อดั้งเดิม ที่มีข้อมูลที่มีวิธีการแตกต่างกันไป แล้วแต่วิธีการและความรู้ของแต่ละสื่อ ซึ่งทุกการนำเสนอนั้น “คนอ่าน” จะได้รับข้อมูลที่สมบูรณ์ เป็นข้อมูลที่สามารถนำไปประกอบการตัดสินใจได้เลย โดยเฉพาะทั้งเสียงและภาพ
ก้อ…เป็นการเปลี่ยนแปลงที่ต้องยอมรับ คนสื่อยุคดิจิทัล ล้วนแล้วแต่เป็นเจ้าของ เป็นนายของตัวเอง ไม่มีคนมาคอยกำกับ มาคอยดูแล หาเองกินเอง อะไรที่ทำให้สามารถนำเสนอแล้วมีรายได้ นั่นแหละคือสิ่งที่ต้องรีบจัดการ “คนเหนื่อย” น่าจะเป็นคนบริษัทนั่นแหละ ทั้งต้องคอยซัพพอร์ตทั้งข่าวทั้งงบ ที่น่าเป็นห่วงน่าจะเป็นจำนวนคนสื่อที่เยอะแยะเกินงบนั่นแหละ จะจัดการเยี่ยงไร? ให้เกิดความสมดุลที่สุด
แค่คิด…ก้อ…เหนื่อยแทนแล้วล่ะครับ