โซ่หลุด ฉบับ 1,018 อดีต-ปัจจุบันของ “คนสื่อ” แตกต่างและเปลี่ยนแปลง สุดท้าย…จะอยู่อย่างไร?

สัปดาห์ก่อน… “โซ่หลุด” มีโอกาสได้เจอะเจอคนสื่อสายรถจักรยานยนต์หลายคน คุยกันหลากหลายเรื่องราว และหนึ่งในเรื่องก็คือ ชีวิตคนสื่อวันนี้เป็นเยี่ยงไร? แน่นอน การเปลี่ยนผ่านจาก “สื่อดั้งเดิม” ไปเป็น “สื่อดิจิทัล” นั้น ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญ โดยเฉพาะ…การนำเสนอจากที่เคยเป็น เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง จากที่คุยกัน…ทำให้มีความรู้สึกคล้ายๆ กัน รู้ถึงต้นตอการเปลี่ยนแปลง รู้ถึงปัญหาของการดำรงอยู่ รู้ถึงจำนวนคนสื่อที่เยอะขึ้นหลายเท่าตัว อาจเป็นเพราะ…การเกิดขึ้นวันนี้…ยากกว่าวันวาน ทั้งการนำเสนอและการเสาะหาข้อมูล ที่เห็นชัดถึง…การเปลี่ยนแปลง
เป็นความเปลี่ยนแปลงของการนำเสนอ ที่เน้นรายละเอียด เน้นความเป็นตัวเอง บุคลิกใคร บุคลิกมัน…ยิ่งการทดสอบรถจักรยานยนต์แต่ละรุ่น ทั้งภาพและรายละเอียด เหมือนจะเป็นลายเซ็นของแต่ละคน แตกต่างและเห็นชัดเจนถึงความรอบรู้ของคนเขียน รวมถึงภาพที่นำเสนอก็ของใครของมัน ไปหามุมเอาเอง การนำเสนอของแต่ละสื่อ จึงมีคุณค่าและน่าสนใจ เมื่อมีการเปลี่ยนแปลง เมื่อมีการเกิดใหม่ด้วยวิถีแห่งโลกของการเปลี่ยนแปลง ไม่เน้นรายละเอียด เน้นความรวดเร็ว ทั้งข้อมูล ทั้งรายละเอียด เหมือนมาจากแหล่งเดียวกัน เป็นการ “ส่งให้” ของคนพีอาร์ เน้นความรวดเร็วเป็นหลัก ทำให้ขาดความน่าสนใจ ไม่ว่าจะเป็นข่าวหรือการทดสอบ ไม่มีอะไรแตกต่างกัน นี่คือ…โลกของการสื่อสารในวันนี้
ในมุมมองของ “คนบริษัท” ก้อ…เห็นชัดเจนว่า…ไม่สามารถดูแล “คนสื่อ” ได้ครบถ้วน เพราะงบที่ถูกตัดทอนลงแบบแตกต่างจากอดีตโดยสิ้นเชิง จำนวนคนสื่อที่เพิ่มมากขึ้น สวนทางกับงบประมาณที่ลดลง แต่…ที่เกิดขึ้น กลายเป็นความลงตัว เพราะคนบริษัทก็เปลี่ยนไป โดยเฉพาะ “คนพีอาร์” ที่ก็แตกต่างจากวันวาน เพราะคนเดิมๆ เกษียณบ้าง โยกเยกบ้าง รวมถึง…ความแตกต่างของการเป็น “คนพีอาร์” การเขียนข่าวที่เหมือนจะเชี่ยวชาญ แต่ก็ไม่เชี่ยวชาญ สุดท้าย…กลายเป็นความลงตัว มีปัญหาแค่งบนั่นแหละ ไม่เพียงพอและน่าจะเป็นปัญหาของการดำรงอยู่ของ “คนสื่อ” ที่มากมาย จนสามารถทำอย่างไร? เพื่อให้สามารถดำรงอยู่ได้
“โซ่หลุด” เขียนยังงี้…อาจมีคนไม่เห็นด้วย อาจมองว่านี่คือการเปลี่ยนแปลง ก็ไม่ว่ากัน เพราะแค่ความเห็นของคนสื่อแก่ๆ คนหนึ่ง ที่ยังมีความห่วงใยในวิถีของคนสื่อ ท่ามกลางงบที่เหลือน้ำค้างท่อ ท่ามกลางคนบริษัทที่ไม่สนิทไม่คุ้นเคย และวัฒนธรรมใหม่ ๆของคนบริษัท ที่มีกฎกติกาแตกต่างจากอดีต อยากบอก…ก็แค่ความห่วงใย เพราะสุดท้าย “โซ่หลุด” ก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไร? ยังคงดำรงอยู่ได้แบบเบิร์ดเบิร์ด เป็นแค่ความห่วงใยจากคนสื่อถึงคนสื่อ
ไม่มีอะไร? แอบแฝง ไม่มีอะไร นอกจากห่วงใย