รามอินทรา จอ…จ่อ…จ้อ…613 เส้นทาง…คนเขียนหนังสือ เส้นทาง…ที่ไม่ได้คาดหวัง เส้นทาง…แห่งความสำเร็จ
เคยนั่งคิดเรื่อยเปื่อย…ถ้าวันนี้ไม่ได้เป็น “คนเขียนหนังสือ” ชีวิตจะเป็นเยี่ยงไร? เออ! ไม่เคยคิดนะ เพราะตั้งใจว่าจะเขียนไปเรื่อยๆแหละ หรือไม่ก็คงต้องหาเรื่องที่จะต้องเขียน ด้วยอาจเป็นเพราะชีวิตผูกพันกับการเขียนหนังสือไปแล้ว ซึ่งการที่ต้องเขียนสัปดาห์ละ 8 คอลัมน์นั้น น่าจะเป็นเรื่องปกติ ถ้าไม่ปกติอาจมีงาน ที่เพิ่มเข้ามาเป็นบทสัมภาษณ์บ้าง เป็นสกู๊ปจากเจ้านายบ้าง หรือบางครั้งก็ยังมี “แฟนเพจ” ของตัวเอง มาเป็นของแถมอีกด้วย แต่ก็ไม่ค่อยมีปัญหาเรื่องการเขียน เพราะส่วนมากเป็นเรื่องใกล้ตัว และไม่ได้ยาวมากมายอะไร ใช้เวลาแค่ชั่วโมงหรือชั่วโมงนิดๆ ก้อ…เรียบร้อยแล้ว รวมถึงไม่ใช่งานประจำ ส่วนมากจะเขียนตามใจฉันซะมากกว่า เลยเขียนได้แบบสบายๆ แล้วก็ไม่มีความผูกมัดอะไร
แปลกใจตัวเองเหมือนกันนะ ทำไมชีวิตถึงได้จับผลัดจับผลู มาเป็นคนเขียนหนังสือ มาอยู่ในแวดวงคนสื่อ ที่จะว่าไปแล้วห่างไกลกับสิ่งที่ตัวเองได้ร่ำเรียนมา จะมีใกล้เคียงก็แค่เคยชอบการวาดรูป อยากวาดรูปเป็นแต่สุดท้ายก็ไม่ได้เป็นคนวาดรูปกลับมาเป็นคนเขียนหนังสือ ที่ไม่เคยคิดและไม่เคยเรียน ใครจะคิดว่า “เด็กช่างกล” จะมาเป็นบรรณาธิการบริหาร จำได้ว่า…ตั้งแต่จบมาก็คืนทุกอย่างไว้ที่หน้าโรงเรียนนั่นแหละ ไม่ได้หยิบติดตัวมาทำมาหากินอะไรเลย ส่วนชีวิตคนเขียนหนังสือ ก็เป็นแบบครูพักลักจำ ไม่เคยมีใครสอน หรือแม้แต่การเป็น “ฝ่ายศิลป์” ทั้งหนังสือพิมพ์และนิตยสาร ก็ไม่เคยมีใครสอน ครูพักลักจำทั้งนั้น แต่สุดท้าย…กลายเป็นอาชีพที่สามารถสร้างเนื้อสร้างตัวมาจนถึงทุกวันนี้
ก้อ…เป็นวังวนชีวิตที่ไม่อยากเชื่อ แต่ก็เป็นไปแล้ว “รามอินทรา” กลายเป็นคนที่มีอาชีพคนเขียนหนังสือ และได้รับการยอมรับ ทำให้หนังสือพิมพ์ยวดยาน กลายเป็น “สื่อสิ่งพิมพ์” ที่ยังคงดำรงอยู่ได้ในยุคที่การสื่อสารเปลี่ยนแปลงไป เป็นอีกวัฏจักรที่ไม่เคยคาดคิด แต่เป็นชีวิตที่เลือกเองได้แบบไม่น่าเชื่อ ก้อ…ตั้งใจจะทำให้ “ยวดยาน” สามารถดำรงอยู่ได้ต่อไปนานๆ อยากทำจนกว่าจะไม่มีแรงจะทำ ขอเพียงยังมีคนติดตาม และเป็นกำลังใจให้กันต่อไป สิ่งสำคัญ…ต้องขอบคุณ “เจ้านาย” ที่ยังคงเชื่อมั่น “ทีมงาน” ที่เป็นกองหนุนเติมเต็มความสำเร็จ จนวันนี้ “รามอินทรา” สามารถก้าวผ่านทุกอุปสรรคมาได้จนก้าวสู่ปีที่ 28 แล้ว และเชื่ออีกด้วยว่าจะก้าวต่อไปอีกนานๆ และสัปดาห์นี้ “รามอินทรา” หยิบเอามาจอ…จ่อ…จ้อ ให้ได้อ่านกัน
ขอบคุณพลังที่ยังดูแลกัน
มากกว่าขอบคุณ
“รามอินทรา”
บ้านชินเขต
13 สิงหาคม 2568