สัปดาห์ที่ผ่านมา…อากาศแปลกๆแปร่งๆ แต่ที่แน่ๆ ฝุ่นยังคงเยอะเหมือนเดิม มองเหมือนหมอกแต่ไม่ใช่ ยังไงก็ต้องดูแลตัวเองอย่าให้เจ็บป่วย เพราะสุดท้าย…ชีวิตยังคงต้องดำเนินต่อไป เพราะวันนี้…สถานการณ์แตกต่างกว่าวันวาน หลังเกิดวิกฤติโควิด-19 มีความเปลี่ยนแปลงค่อนข้างเยอะ หลายคนเจอะเจอปัญหาไม่มีเงินไม่มีงาน โควิด-19 ทำให้เกิดเหตุการณ์มากมาย บางคนดีขึ้นบางคนแย่ลง เป็นเรื่องที่ไม่มีใครคาดคิด ชีวิตหลังจากนี้…คงต้องดูแลตัวเองให้เยอะขึ้น ไม่จำเป็นอย่าเรื่องอะไรมากนัก ขอแค่ยังมีงานทำ มีการดำเนินชีวิตที่พอเพียง และมีครอบครัวที่อบอุ่น ไม่เจ็บไม่ป่วย โอเคที่สุดแล้วล่ะ

อีกเรื่องหนึ่งที่รู้สึกทุกครั้ง อยากเจอะเจอคนที่เคยคุ้นเคยที่วันนี้ห่างหายกันไป แทบไม่ค่อยได้เจอใคร ไม่ว่าจะเป็นคนสื่อหรือคนยานยนต์ อาจเป็นเพราะวังวนแห่งการเปลี่ยนแปลง ก้อ…ได้แค่คิดถึง เพราะแต่ละคนก็มีวิถีชีวิตที่เปลี่ยนไป อาจเป็นด้วยวิถีหรือแนวคิดของแต่ละคน แต่มีชีวิตที่ไม่ยากลำบาก อยู่กับคนที่ตัวเองรักมีชีวิตที่วางแผนไว้ ถามตัวเองบ่อยครั้ง อยากเจอใครเป็นพิเศษบ้างมั้ยเยอะแยะไปหมด สุดท้าย…ก็แค่คิดถึงแต่เป็นความทรงจำดีๆ เป็นวิถีชีวิตที่เกิดขึ้นและต้องดำรงอยู่ต่อไป อ้อ…แค่ฝากไว้นิดนึง ใครที่ได้อ่านเจอ…อยากกริ๊งกร๊างมาคุยกันบ้าง ด้วยความยินดีนะครับ ยังคิดถึงทุกคน

สำหรับวิถีของความเป็น “รามอินทรา” ก้อ…คงต้องดำเนินต่อไป ทุกสัปดาห์มีความสุขกับการนั่งเขียนหนังสือ ได้คิดถึงใครต่อใคร และยังโชคดีที่มีพื้นที่ของตัวเอง ทำให้สามารถระลึกถึงทุกคนผ่านตัวหนังสือ อาจส่งถึงบ้างไม่ถึงบ้าง อย่างน้อยก็เป็นอีกความสุขในบั้นปลายชีวิต ที่ยังรู้สึกว่าตัวเองนั้นโชคดี ที่ยังสามารถเขียนถึงคนที่คิดถึงคนที่เคยผูกพัน บนพื้นที่ของตัวเอง ที่ยังมี “เว็บไซต์…รามอินทรา” ที่ตัวเองสร้างเอาไว้ เพิ่งรู้สึกว่า…โคตรของความคุ้มค่า ที่มีความคิดเมื่อ 11 ปีที่แล้ว เปิดแบบไม่รู้เรื่องนี่แหละ วันนี้…กลายเป็นความรู้เรื่องที่ทำให้ตัวเองมีความสุข แถมยังมีรายได้เพื่อเก็บไว้ใช้ในอนาคตได้อีกด้วย

นี่ก็เริ่มนับถอยหลังสู่งานบางกอก มอเตอร์โชว์ ครั้งที่ 45 แล้ว “รามอินทรา” เริ่มรู้สึกตื่นเต้นทุกครั้ง ไม่ว่าจะเป็นด้วยความผูกพัน เพราะรู้จักมอเตอร์โชว์ตั้งแต่เมื่อครั้งยังจัดอยู่ที่สวนอัมพร ไล่เรียงไปไบเทคบางนา ก่อนจะมาปักหลักอยู่ที่ อิมแพ็ค เมืองทองธานี ทุกครั้ง “รามอินทรา” จะมีงานที่เกี่ยวพันทั้ง “ยวดยาน” ที่เป็นงานประจำ ทั้งสูจิบัตรที่แจกจ่ายภายในงาน แถมยังมีบางส่วนของเว็บไซต์อีกด้วย ก้อ…ทั้งสนุกทั้งเหนื่อย แต่ก็โอเคเชียวล่ะ เหนื่อยสนุกและได้ตังค์ แถมยังได้เจอะเจอทั้งคนรู้จักเก่าและรู้จักใหม่ เป็นเรื่องราวที่จะหมุนเวียนมาเจอกันปีละหน รวมถึงความผูกพันในฐานะคนกรังด์ปรีซ์ ที่เป็นส่วนหนึ่งของงาน

สุดท้าย…ก้อเป็นเรื่องราวที่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป เป็นอีกความสุขของ “รามอินทรา” อย่างแท้จริง และยังได้เขียนเรื่องราวให้อ่านกัน 3 เรื่อง 3 สไตล์ ไม่ว่าจะเป็น “รามอินทรา” ยกนิ้วให้ “รามอินทรา” จอ…จ่อ…จ้อ และ “รามอินทรา” จุ๊กจิ๊ก ติดตามอ่านกันนะครับ

มากกว่าขอบคุณ

“รามอินทรา”

บ้านชินเขต

21 กุมภาพันธ์ 2567