มิตรภาพผ่านเว็บไซต์ 529 สุดท้าย…ชีวิตหลังวิกฤติ จะทำเยี่ยงไร? เพื่อเอาตัวรอด ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน?
เวลาสำหรับปี 65…เหลือแค่เดือนเดียว เป็นเดือนสุดท้าย ที่ “คนทำงาน” มักจะไม่ค่อยมีสมาธิกับการทำงาน น่าจะคิดถึงแต่วันหยุด โดยเฉพาะในช่วงปีใหม่ ที่มีวันหยุดยาวๆ จะไปไหนดี เรื่องยังงี้…เชื่อเป็นงานถนัด ไม่ว่าจะเป็นการวางแผนการเตรียมตัว ไม่มีขาดตกบกพร่อง แหม่…ถ้าทำงานได้แบบนี้ละก้อ…อนาคตเป็นใหญ่เป็นโตแน่นอน แต่…คนส่วนมากจะไม่ค่อยคิดถึงเรื่องทำงานหรอก เค้าว่า…น่าเบื่อ สู้เที่ยวไม่ได้ ยิ่งไปกันเยอะๆ หรือไปกับคนที่รู้ใจ โอ๊ย! ถึงไหนถึงกันเลยล่ะ
ปีนี้…คงทำอะไร?ได้ยากแล้วล่ะ เพราะงอมพระรามมาเกือบ 3 ปี เจอโควิด-19 จนไปไม่เป็น แต่ก็ไม่อยากให้นึกถึงแต่เรื่องเที่ยวเรื่องสนุกอย่างเดียว ถ้าอยากเที่ยวก็เที่ยวให้พอ ยังไงก็เป็นช่วงสุดท้ายจริงๆแล้ว ไม่มีอะไรให้หวังแล้ว แค่มีงานทำและยังมั่นคง น่าจะโอเคที่สุดแล้วล่ะ เพราะเกือบ 3 ปี…เป็นการประคับประคองเอาตัวรอด ลองใช้เวลาที่เหลือก่อนขึ้นปีใหม่ ลองทบทวนดูบ้าง ปีหน้า…จะทำอะไรบ้าง? จะใช้ชีวิตเยี่ยงไร? เพื่อเรียกทุนคืน จะทำอย่างไร? ให้มีรายได้เพียงพอกับการดำรงอยู่ ยิ่งใครที่มีครอบครัว นั่นยิ่งต้องคิดเยอะกว่าปกติ
ที่น่าสนใจ…จะประคับประคองตัวเอง อย่างไรในสถานการณ์ที่น่าจะแตกต่างกว่าปกติ ใครที่เอาเงินเก็บออกมาใช้จ่ายช่วงเจอะเจอวิกฤติ จะทำเยี่ยงไร? ให้สามารถเก็บคืนได้ ชีวิตหลังวิกฤติโควิด-19 น่าจะยากลำบากยิ่งขึ้น ยังไม่มีใครรู้อนาคต สิ่งที่ขาดหายไปในห้วงเวลาที่ผ่านมา ได้สอนบทเรียนไว้ให้มากน้อยเพียงใด ก้อ…ต้องปรับเปลี่ยนพฤติกรรมกันบ้าง คนที่มีงานทำคงไม่ค่อยมีปัญหาอะไร? แค่ขยันทำงานมากขึ้น แต่…สำหรับคนที่ไม่มีงานทำ หรือมีอาชีพเป็นของตัวเอง ยิ่งต้องคิดเยอะขึ้น
แต่…ไม่ว่าจะอยู่ในสภาพใด สิ่งสำคัญที่สุดต้องปรับเปลี่ยนตัวเองด้วย เชื่อว่า…ชีวิตหลังวิกฤติจะไม่เหมือนเดิมอย่างแน่นอน วิกฤติสอนให้คนรู้จักการดูแลตัวเอง รู้จักเอาตัวรอดและสอนให้รู้จักเก็บออม ใครที่รู้และยอมรับการเปลี่ยนแปลง นั่นแหละจะทำให้สามารถดำรงอยู่ได้อย่างมั่นคง ใครที่ยังไม่สำนึก ชีวิตก็น่าเป็นห่วง จะอยู่ให้รอดเยี่ยงไร? “รามอินทรา” ยังโชคดีมีงานทำ มีเรื่องให้เขียนทุกสัปดาห์ สัปดาห์ละ 3 เรื่อง 3 สไตล์ ติดตามอ่านกันด้วยนะครับ
สุดท้ายตนเป็นที่พึ่งแห่งตน
มากกว่าขอบคุณ
“รามอินทรา”
บ้านชินเขต
9 พฤศจิกายน 2565