สัปดาห์ก่อน… “ปิ๋ว…ปิ๋ว” วรางคณา รัตนพันธ์ เดินมาบอก…จะมีน้องจาก “วิวาลดี้” แวะเวียนมาเบิร์ดเดย์ และอยากขออนุญาตไปร่วมงานครบรอบด้วย ในจำนวนคนที่มาเป็นอดีตคนยานยนต์ ที่เคยทำงานร่วมกันมาก่อน ตั้งแต่ยังไม่รู้ว่าจะมีเส้นทางมาจนถึงวันนี้ “ซี” เป็นอีกคนนึงที่ผ่านเส้นทางนี้มาด้วยกัน ก็รับปากให้มาเจอกันได้ ดีใจนะที่ยังมีคนคิดถึง ยังมีคนอยากมาร่วมงานด้วย และก็เป็นเหมือนเรื่องปกติ ที่อยากได้ “การ์ดเชิญ” เพราะต่างก็ได้ยินและรับรู้ถึงเอกลักษณ์ที่ชัดเจน เป็นการ์ดเชิญที่แตกต่างที่ไม่เหมือนใคร โดยเฉพาะการจ่าหน้าซอง ที่เป็นลายมือโบราณของ “รามอินทรา” ยังมีคนชื่นชอบอีกด้วย

เขียนถึง…การจ่าหน้าซอง “การ์ดเชิญ” ที่มีลายมือเป็นเอกลักษณ์ ที่วันนี้หาได้ยากขึ้น เป็นลายมือที่ “รามอินทรา” มีโอกาสได้ใช้งานสมัยยังเป็น “ฝ่ายศิลป์” ที่หนังสือพิมพ์แนวหน้า เป็นลายมือที่ต้องเขียนบรรยายใต้ภาพ ที่สมัยก่อนโน้น…ยังใช้วิธีเขียนอยู่ เลยกลายเป็นของดีติดตัวมาจนถึงทุกวันนี้ รวมถึงยังได้วิชา…เขียนหัวคอลัมน์ที่ยังเป็นความนิยมในยุคโน้น ก็ยังได้ใช้งานทั้งการออกแบบตัวเลขปี ตัวหนังสือธีมงาน ถือเป็นความบังเอิญที่มีคุณค่ายิ่งในวันนี้ ซึ่งไม่ค่อยนิยมใช้กันแล้ว แต่ “รามอินทรา” ก็ยังสามารถหยิบมาใช้ในบางโอกาส ที่ต้องการความเป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง วันนี้…คนยานยนต์จึงค่อนข้างจะคุ้นเคยกันเป็นอย่างดี

เรื่อง “การ์ดเชิญ” ก้อ…ถูกถามเหมือนกันว่า ไม่คิดจะเปลี่ยนแปลงให้ทันสมัยขึ้นบ้างหรือ ก็ยืนยันว่า…ไม่เคยคิด ยังต้องเป็น “การ์ดเชิญ” โบราณๆนี่แหละ คนที่ถูกเชิญก็ยืนยันเหมือนกันว่า อยากได้แบบนี้แหละ ดูขลังและเป็นเอกลักษณ์ ไม่เหมือนใครและคงหาได้ยากขึ้น หลายคนชอบลายมือ อยากจะมาให้เขียน เพื่อจะเก็บไว้เป็นที่ระลึก เพราะยอมรับว่า…หายากมากลายมือแบบนี้ ก็คอนเฟิร์มเลยว่าของแท้แน่นอนต้องเป็น “การ์ดเชิญ” แบบนี้แหละ และลายมือหน้าซองก็ต้องเหมือนเดิม ที่เป็น “รามอินทรา” ชัดเจนยิ่ง ยังไงก็หวังว่าจะชอบเหมือนกันนะครับ ที่สำคัญ…ถ้าตราบใดที่ยังมีคนอยากมาร่วมงาน ยังไงก็คงจะต้องจัดงานครบรอบกันต่อไป ขอบคุณนะครับ

ปีนี้…ยังไงก็ฝากคำขอบคุณถึงทุกๆคนที่มาร่วมงานกัน ขอบคุณที่ยังคงรักกันเหมือนเดิม มีอะไรก็ยังคงคิดถึงกัน และทำให้หยิบมาเขียนเป็น “รามอินทรา” จอ…จ่อ…จ้อ ให้ได้อ่านกันทุกสัปดาห์

ขอบคุณที่ยังรักกันนะครับ

มากกว่าขอบคุณ

“รามอินทรา”

บ้านชินเขต

19 มิถุนายน 2567