จอ…จ่อ…จ้อ…449 ปีที่ 24 ของ “ยวดยาน” ความผูกพัน “คนยานยนต์” ที่ยังคงมั่นคงยาวนาน
ผ่านพ้นไปด้วยดี…กับงานก้าวสู่ปีที่ 24 ของหนังสือพิมพ์ยวดยาน “รามอินทรา” นับนิ้วจำนวนครั้งที่จัด เริ่มครั้งแรกตอนปีที่ 12 ว่างเว้นไปปีนึง ก้อ…ปีที่ผ่านมา…เพราะพิษโควิด-19 บรรยากาศงานคือค่ำคืนแห่งพี่น้องผองเพื่อน ไม่มีค่ายมีแต่คนยานยนต์ และยืนยันทุกครั้งเหมือนกันว่า “คนยวดยาน” เป็นแค่ผู้จัดงานเท่านั้น เจ้าของงานคือ “คนยานยนต์” วันไหนไม่มีใครมา ก็แค่เลิกจัด ไม่มีเหตุผลอื่นใด เท่าที่ฟังเสียงทุกคน โอเคกับบรรยากาศ ที่เป็นเหมือนงานรวมญาติ ไม่มีโต๊ะใครโต๊ะมัน เป็นโต๊ะรวมมิตร คุยกันแบบสนุกสนาน ซึ่งทำให้ “รามอินทรา” และทีมงานหายเหนื่อย
จริงๆแล้ว…ถือเป็นการขอบคุณ “คนยานยนต์” ด้วยแหละ ที่ทำให้การสนับสนุน “ยวดยาน” เป็นอย่างดี ตลอดระยะเวลากว่า 20 ปี ดูแลยังไงก็ดูแลยังงั้น อาจหดหายไปบ้างกับงบสนับสนุน ก็ไม่ว่ากัน ขอแค่ “ยวดยาน” ยังสามารถดำรงอยู่ ยังสามารถเป็น “สื่อสิ่งพิมพ์” ที่มีพื้นที่ให้ “รามอินทรา” ได้เขียนเรื่องราวให้อ่านกัน พอใจบ้างไม่พอใจบ้าง ยืนยัน…มิได้มีเพียงเจตนาไม่ดี แต่…รักดอกจึงหยอกเล่น เพราะสไตล์ “รามอินทรา” นั้น ถ้าไม่โอเค ง่ายๆไม่เขียนถึง ถ้าโอเค…เขียนกันจนหมึกหมดเป็นด้ามๆเลยล่ะ เรื่องนี้…คนที่รู้จักจะเข้าใจได้เป็นอย่างดี
เรื่องเขียนจนหมึกหมด ถูกถามบ่อยครั้งทำไมไม่ยอมพิมพ์ พิมพ์ไม่เป็นหรือ? พิมพ์เป็นครับ อาจใช้นิ้วเดียว แต่ก็พิมพ์ได้ แต่ถนัดเขียนมากกว่า ไม่รู้เป็นไร พอจรดปากกาปั๊บเหมือนองค์ลง ม้วนเดียวจบได้เลย และมีความรู้สึกอีกด้วยว่า การเขียนต้นฉบับด้วยปากกาบนกระดาษขาวนั้น เป็นเหมือนส่วนหนึ่งของชีวิตไปแล้ว รักที่จะเขียนแบบนี้มากกว่า ซึ่งก็ต้องยอมรับว่ายังโชคดีที่มีคนพิมพ์ให้ได้ ทั้งๆที่บางครั้งกลับมาอ่านใหม่ยังอ่านไม่ออก ก็ต้องขอบคุณ “เฟิร์น” ธรรศญา กมลพัสกร ที่ยังอดทนกับตัวหนังสือสวย แต่อ่านยาก ช่วงแรกเป็น “ปิ๋ว…ปิ๋ว” วรางคณา รัตนพันธ์ พิมพ์ให้ เดี๋ยวนี้ก็อ่านไม่ออกเหมือนกัน
ก้อ…เป็นอีกเรื่องเล่า…จากงานครบรอบถึงงานประจำ คือการเขียนหนังสือให้อ่านกัน เป็นความสำเร็จของ “ยวดยาน” และ “เว็บไซต์…รามอินทรา” ที่ยังคงยืนหยัดอยู่ในโลกการสื่อสารยุคออนไลน์ ยังไงก็อยากให้ติดตามอ่านกันไปเรื่อยๆ จะได้มีพลังหาเรื่องราวมาเขียนให้อ่านกัน ก้อ…เป็น “รามอินทรา” จอ…จ่อ…จ้อ อีกสัปดาห์ที่เขียนเรื่องตัวเองให้อ่านกัน ก้อ…น่าจะโอเคบ้างนะครับ ขอบคุณที่ยังอยากให้เขียนต่อไปนานๆ ขอบคุณจริงๆ
มากกว่าขอบคุณ
“รามอินทรา”
บ้านชินเขต
29 มิถุนายน 2565