หนังสือพิมพ์ยวดยาน รายสัปดาห์ ฉบับที่ 1,083 ประจำวันที่ 17-23 มิถุนายน 2567 มีให้อ่านกันทั้งภาษาไทยและภาษาอังกฤษ วางตลาดทุกวันจันทร์ ราคาขายฉบับละ 20 บาท ไม่มีเงินทอน…*** “รามอินทรา” ได้เวลาเข้าเวรรายงานข่าวคราวในแวดวง “คนยานยนต์” กับสถานการณ์ของห้วงเวลาแห่งการล่วงเลยเข้าสู่เดือนมิถุนายน ที่ดูเหมือนจะมีเรื่องราวในแวดวงการเมืองไทย ที่เกี่ยวดองกับสถานการณ์ด้านเศรษฐกิจของประเทศไทย เป็นเรื่องของคนการเมือง ที่ไม่รู้ว่าทำไมถึงต้องอยากได้อำนาจ ทั้งๆ ที่จะว่าไป…แค่อยู่เฉยๆ ใช้ชีวิตอย่างพอเพียง ก็ยังไม่รู้เลยว่า…จะสามารถใช้สมบัติที่มีอยู่ให้หมดไปได้สักแค่ไหน แต่…ที่น่ากังวล สุดท้ายแล้ว “คนไทย” ได้อะไรบ้าง นอกจาก “ความจน” ที่จนลงไปเรื่อยๆ ก้อ…หวังว่าผลพวงนี้จะไม่ส่งผลต่อแวดวงยานยนต์ไทย ที่ยังมองไม่ออกว่า…จะเป็นเยี่ยงไร? ภายใต้การช่วงชิงอำนาจของ “นักการเมือง” …*** ข่าวนี้…ถามว่า “รามอินทรา” รู้สึกเยี่ยงไร? ก้อ…ข่าวของรถยนต์ซูบารุ ที่ประกาศเลิกการผลิตในเมืองไทย เหลือเพียงแค่ยังมีรถขาย แถมยังเป็นรถนำเข้าจากญี่ปุ่น ก้อ…เป็นเรื่องที่ไม่เกินคาดคิด เพราะหลังการโบกมือลาของ “หนุ่มวิน” ตวัน คำฤทธิ์ ยอดขายของซูบารุก็สาละวันเตี้ยลง จนย้อนกลับไปสู่ยอดเดิมแค่หลักร้อย…*** ถามว่าเกิดอะไรขึ้น? “รามอินทรา” ไม่ได้รับรู้เรื่องราวของซูบารุ หลังไม่มี “หนุ่มวิน” ก้อ…แค่เสียดายวันเวลาดีๆ โดยเฉพาะในยุคที่ “หนุ่มวิน” ทำให้ยอดขายทะลุจาก 100 กว่าคัน สู่หลัก 3,000 กว่าคัน ปีแรก… “รามอินทรา” พา “หนุ่มวิน” และทีมงานเดินงานมอเตอร์โชว์ เพื่อให้เห็นถึงเส้นทางที่จะทำให้รถยนต์ซูบารุกลับมาแจ้งเกิด แค่ปีแรก…ยอดจองก็เกินกว่ายอดขายทั้งปี และใช้เวลาแค่  5 ปี ก็ทำให้ชื่อของซูบารุติดปากคนไทย…*** และโปรดอย่าถาม…เกิดอะไรขึ้นกับ “หนุ่มวิน” ถึงต้องโบกมือลา “รามอินทรา” รู้เรื่องมาตลอด เลยเข้าใจว่า…ทำไมถึงไม่ทน ทำไม…ต้องโบกมือลา…ทำไม “ซูบารุ” สูงสุดคืนสู่สามัญ แค่หลักร้อยคันเท่านั้น นี่แหละวังวนธุรกิจที่คิดแบบคนทำธุรกิจ มีเพียงคำเดียวที่เป็นบทสรุป… “เสียดายและเสียดาย” …*** อีกเรื่องที่ “รามอินทรา” สรุปไว้ล่วงหน้า…ถ้าเป็นเยี่ยงนี้ สักวันความเป็น “ซูบารุ” ก็จะเหลือเป็นเพียงความทรงจำเหมือนเช่นที่เคยเป็นเมื่อวันวาน อมิตพุทธ…*** ร่ายยาวๆ เรื่องซูบารุ “รามอินทรา” หันไปค้นหาข่าวมาเขียนให้อ่านกัน เป็นความเคลื่อนไหวของรถยนต์มาสด้า โดยเฉพาะในเรื่องของดีลเลอร์ ฉบับนี้ “รามอินทรา” คุยตรงกับ “เฮียหน้าดุ” ธีร์ เพิ่มพงศ์พันธ์ กับเหตุผลชัดๆ ถึงการตัดสินใจที่เป็นทางเลือกที่โอเคที่สุด เป็นฉบับเดียวที่คุยกันแบบไม่มีปิดบัง และน่าจะทำให้รถยนต์มาสด้าดำรงสภาพ…เล็กดีรสโตอย่างแท้จริง ก้อ…ขอบคุณ “ไอ้หนุ่มหน้ามน” อุทัย เรืองศักดิ์ ที่เป็นคนประสานให้อย่างเรียบร้อย…*** แต่ที่น่าสนใจ…เป็นอีกเส้นทางของการดำรงอยู่ของ “รถน้ำมัน” ที่ “รามอินทรา” อยากบอก…น่าจะทำให้รถยนต์มาสด้ามีทิศทางที่น่าจะเป็นต้นทางความคิดในห้วงเวลาที่ “รถไฟฟ้า” ต้องการ “คนขาย” ด้วยวิธีที่ย่นระยะทาง และเชื่ออีกด้วยว่า คงไม่ได้เกิดแค่ “มาสด้า” เท่านั้น หากจะต้องมีให้ได้เห็นอีก แต่ที่น่าสนใจกว่า…เมื่อวันนี้ “รถไฟฟ้า” เริ่มมีสัญญาณส่งมาในทิศทางที่ไม่ได้คาดคิดว่า…จะมาเร็วและเคลมเร็ว…*** อีกข่าวที่ “รามอินทรา” เป็นห่วง…การเคลื่อนไหวของการแย่ง “คนขาย” นั้น ยังมีการฉก “คนทำงาน” ตามมาอีกด้วย เพียงแต่ระยะนี้กลายเป็นคนจากเส้นทางเดียวกัน แค่เปลี่ยนผ่านจากอีกค่ายสู่อีกค่าย ที่สุดท้าย…ยังไม่มีอะไรเป็นเครื่องยืนยัน จะเกิดขึ้นต่อเนื่องแค่ไหน เพราะเชื่อว่า…ผลค่าตอบแทนนั่นแหละ คือคำตอบสุดท้ายที่ต้องตัดใจ…*** ก้อ…เป็นวิถีแห่งการเปลี่ยนแปลงที่น่าจับตามอง เพียงแต่ยังมีสิ่งที่ “รามอินทรา” ให้เป็นห่วง วังวนแห่งรถไฟฟ้านั้น ท่อน้ำใหญ่โตแต่ถ้ายังปราศจากน้ำไหลแรง ยังไม่รู้เลยว่า สุดท้ายแล้ว “คนสื่อสายยานยนต์” จะยังคงให้ความร่วมมือ ไปงานแถลงข่าว ไปทดสอบรถ ด้วยผลตอบแทนคือคำขอบคุณ ที่อยากบอก…ใช้ดำรงชีวิตไม่ได้ โดยเฉพาะ “สื่อออนไลน์” ที่แต่ละคนล้วนแต่เป็นเจ้าของ ไม่มีเงินให้กดใช้ที่ปลายเดือน จะทนไหวมั้ย? ถ้ามีแค่เชิญอย่างเดียว  เอวัง…ก็มีด้วยประการฉะนี้…*** ย่อหน้าสุดท้ายปลายคอลัมน์ “รามอินทรา” ขอบคุณทุกคนยานยนต์ กับทุกแรงสนับสนุน…จนทำให้หนังสือพิมพ์ยวดยาน สามารถดำรงความเป็นสื่อสิ่งพิมพ์ที่ค่อนข้างจะมั่นคง พิสูจน์ได้จากฉบับพิเศษ…ที่ยังคงอัดแน่นด้วยแรงสนับสนุน แบบรักไม่ยอมปล่อยมือจริงๆ ขอบคุณ “เจ้านาย” ที่ยังคงเชื่อมั่นและเป็นแรงบวกที่สำคัญยิ่ง…*** พบกันใหม่สัปดาห์หน้า สวัสดีครับ