ถูกถามบ่อยครั้ง… “รามอินทรา” อายุเท่าไหร่แล้ว หลายคนยังถามต่อ ทำไมยังทำงานอยู่ คงต้องถาม “เจ้านาย” ดร.ปราจิน เอี่ยมลำเนา ด้วยมั้ง ทำไมยังจ้าง รวมถึงอาจเป็นเพราะ…หนังสือพิมพ์ยวดยานยังสามารถดำรงอยู่ได้ น่าจะเป็น “สื่อสิ่งพิมพ์” ฉบับเดียวที่ยังหลงเหลืออยู่ สิ่งหนึ่งที่เคยบอกกับหลายคน น่าจะเป็นเพราะความเป็นคนยุคเก่านั่นแหละ ที่ไม่ได้ใช้เทคโนโลยีเป็นองค์ประกอบในการทำงาน งานที่ทำในวันนี้…ข้อมูลหลักเป็นความผูกพันที่ผ่านมา รวมถึง…การใช้ตัวละครที่เป็น “คนบริษัท” งานที่เขียนจึงเป็นสไตล์คอลัมน์มากกว่าการรายงานข่าว คงตอบไม่ได้หรอกว่า…อย่างไหนยากง่ายกว่ากัน แต่ถ้าให้เลือกก็คงเลือกเขียนคอลัมน์ ที่เป็นงานถนัดมากกว่า ก็ตั้งแต่เปิด “ยวดยาน” มา ก็เขียนคอลัมน์มาโดยตลอด

ที่ยังเป็นคนดั้งเดิมอีกเรื่อง ยังคงเขียนหนังสือมากกว่าพิมพ์หนังสือ วันนี้…ยังคงต้องซื้อปากกาครั้งหนึ่งเป็นสิบๆด้าม และยังคงต้องใช้กระดาษเยอะมาก สัปดาห์หนึ่งใช้กระดาษ A4 เกินกว่า 10 แผ่น ในการเขียนต้นฉบับ หรือบางครั้งก็เขียนเลย์เอ้าท์คร่าวๆ เคยมีคอมฯวางอยู่บนโต๊ะ แต่ก็ไม่เคยได้เปิดใช้เลย แล้วอย่าถามนะว่า…ตัวหนังสือเป็นอย่างไร? หลายคนบอกว่า “รามอินทรา” ลายมือสวย แต่ก็ไม่เคยมีใครอ่านออก คนเดียวที่อ่านได้ พิมพ์ได้ เป็น “เฟิร์น” นั่นแหละ บางครั้งตัวเองยังงงๆเลยว่า…ใช่มั้ย? เพราะเวลาที่ตรวจต้นฉบับ…บ่อยครั้งที่อ่านไม่ออก แต่ “เฟิร์น” พิมพ์ได้แบบไม่หน้าเชื่อ ใครอยากรู้…ต้นฉบับเป็นเยี่ยงไร? วันไหนแวะมาหากัน ลองขอดูบ้างก็ได้ หรือใครอ่านออก อาจจะเลี้ยงข้าวสักมื้อก็ได้

ระยะหลังมานี้…งานเขียนบางสัปดาห์เยอะมากขึ้น ก็รู้สึกเกรงใจ “เฟิร์น” เหมือนกัน เลยพยายามหัดพิมพ์โดยใช้ไอแพด จากตะกุกตะกักค่อยๆดีขึ้น จนวันนี้…พอจะเป็น “เทพนิ้วเดียว” ได้บ้างแล้ว ยิ่งช่วงนี้…พิมพ์ค่อนข้างเยอะมากขึ้น เริ่มโอเคมากขึ้นบ้างแล้ว แต่บางครั้งก็เล่นเอาตาลายไปเหมือนกัน เมื่อต้องพิมพ์เยอะขึ้น คิดว่า…ถ้างานเพลาลงคงได้พิมพ์น้อยลงบ้าง ด้วยอาจเป็นด้วยสายตานี่แหละ อายุเกินเลข 7 แล้ว พิมพ์มากก็ไม่ไหวเหมือนกัน สุดท้ายคงต้องยึดงานเขียนมากกว่าพิมพ์ แต่จะพยายามเขียนให้ช้าลงบ้าง จะได้ดูเป็นตัวหนังสือมากขึ้น แต่ก็อีกนั่นแหละ พอสัก 3 บรรทัดทุกอย่างก็ไปแล้ว บางครั้งยังรู้สึกเลยว่า ตัวเองเขียนช้ากว่าที่คิด เหมือนไม่ทันใจนั่นแหละ

สุดท้าย…ยังไงก็ยังต้องเขียนหนังสือต่อไป โดยเฉพาะในยวดยานและเว็บไซต์ สัปดาห์ละ 3 เรื่อง 3 สไตล์ ไม่ว่าจะเป็น “รามอินทรา” ยกนิ้วให้ “รามอินทรา” จอ…จ่อ…จ้อ และ “รามอินทรา” จุ๊กจิ๊ก ยังไงก็อย่าลืมติดตามและเป็นกำลังใจให้กันตลอดไป หรือจะเป็นตัวละครให้ได้หยิบมาเขียนก็จะยิ่งโอเคเลย ยืนยันยังคงรักในการเป็นคนเขียนหนังสือ แบบยังไงก็ไม่เลิกเขียน

ด้วยรักและผูกพันอย่างแท้จริง

มากกว่าขอบคุณ

“รามอินทรา”

บ้านชินเขต

20 มีนาคม 2567