โซ่หลุด ฉบับ 1,131 เส้นทาง…ของ “คนสื่อ” ความแตกต่าง…ที่ชัดเจน สุดท้าย…ต้องยอมรับ

สัปดาห์ที่ผ่านมา… “โซ่หลุด” ต้องคุยกับทีมงานเรื่อง “ยวดยาน” ฉบับก้าวสู่ปีที่ 27 และการเตรียมจัดงานครบรอบ ซึ่งก็เป็นอย่างที่เคยเขียนไว้แหละ เผลอแป๊บเดียว จบจากงานบางกอก มอเตอร์โชว์ เดี๋ยวก็ถึงงานครบรอบอีกแล้ว เป็นเรื่องปกติที่แต่ละคนต่างก็รู้หน้าที่ว่า จะต้องทำอะไรกันบ้าง ที่สำคัญ…ฉบับครบรอบนั่นแหละ เพราะเป็นเล่มแยกจากฉบับปกติ ทุกคนมีงานต้องเขียน ซึ่ง “ปิ๋ว…ปิ๋ว” วรางคณา รัตนพันธ์ ก้อ…กำหนดฉบับที่ไว้เรียบร้อย รวมถึงวันเวลาของการต้องปิดต้นฉบับ ถือเป็นภารกิจประจำปี ที่ต้องเหนื่อยกว่าปกติ แต่…ก็ไม่มีปัญหา เพราะต่างก็คุ้นชินกันเป็นอย่างดี เป็นอีกงานแห่งความภาคภูมิใจ เพราะนอกจาก “ยวดยาน” จะเป็นสื่อสิ่งพิมพ์ฉบับเดียวที่ยังมั่นคงแล้ว การจัดงานครบรอบก็เป็นอีกส่วนสำคัญของความเป็น “ยวดยาน” ที่ได้รับการยอมรับจากทุกค่ายยานยนต์
เรื่องนี้…ก้อ…เป็นอีกความทรงจำดีๆ นั่นคือ…เส้นทางการเป็น “โซ่หลุด” ที่เกิดขึ้นจากการเขียนคอลัมน์ใน “ยวดยาน” สิ่งที่เห็นชัดเจนก็คือ… แม้ว่าโลกของการสื่อสารจะเปลี่ยนแปลงไป คนสื่อสายรถจักรยานยนต์ ก็เปลี่ยนแปลงตาม วันนี้…แทบจะไม่ได้เจอะเจอกับพรรคพวกที่เคยยืนเคียงข้างกันมา เมื่อโลกการสื่อสารเปลี่ยน เกือบทุกคนแทบต้องเปลี่ยนแปลงด้วย นั่นหมายถึง…รูปแบบการนำเสนอก็เปลี่ยนแปลงไป วันวาน…คนสื่อนั้นต่างก็มีบุคลิกใครบุคลิกมัน มีวิธีการนำเสนอที่ชัดเจน ไม่ค่อยพึ่งพาคนบริษัท ทั้งข่าวคราว ทั้งรูปภาพ แต่ละคนต่างก็มีวิธีการเสาะหาที่ชัดเจน ด้วยเหตุนี้…ในทุกเรื่องราวที่นำเสนอของแต่ละสื่อจึงล้วนน่าสนใจ น่าสนใจทั้งรูปแบบการเขียนและภาพที่นำเสนอ แทบไม่ซ้ำกัน เมื่อฉบับใครฉบับมัน รวมถึง…การจัดหน้าหรือเลย์เอาต์ ก็แตกต่างกันอีกด้วย
วันนี้…นอกจาก “คนสื่อ” ที่คุ้นเคย จะหายหน้าหายตาไป วิธีการนำเสนอก็ยังแตกต่างกันอีกด้วย เป็นก๊อบปี้เพรสที่เพียงแค่รับข่าวแล้วก็มานำเสนอ ทั้งข่าว ทั้งภาพ เหมือนกันทุกฉบับ ซึ่งก็เข้าใจได้ว่านี่เป็นวิถีแห่งสื่อออนไลน์ ที่ต้องยอมรับความจริง ขืนยังคงดื้อดึงเพื่อที่จะเป็นตัวเองเหมือนเมื่อวันวาน ภาษาชาวบ้านเขาบอกว่า ไม่ทันกิน สุดท้าย…ต่อให้ไม่อยากเปลี่ยนแปลงก็จำยอมต้องเปลี่ยนแปลง เพื่ออย่างน้อยก็ให้คนบริษัทยอมรับ และให้การดูแลตามอัตภาพ ซึ่งก็ยังดีกว่า…ไม่ได้รับการดูแลมิใช่หรือ ด้วยเหตุนี้หรือเปล่า ทำให้ “โซ่หลุด” แทบไม่ได้เจอะเจอคนหน้าเดิม หรือเจอก็แทบไม่ได้คุยกันเหมือนเดิม ด้วยเพราะต้องรีบเร่งแข่งกับเวลา ต้องรีบรับข่าวเพื่อจะรีบนำเสนอ “โซ่หลุด” ยอมรับว่า…ทุกอย่างทุกเรื่องราวเป็นการเปลี่ยนแปลงตามกาลเวลา เป็นโลกแห่งความเป็นจริง
วันเปลี่ยน เวลาผ่าน แม้ว่า “โซ่หลุด” จะยังคงเป็น “คนสื่อสิ่งพิมพ์” แต่ก็ต้องยอมรับการเปลี่ยนแปลง แต่ก็พยายามที่จะผสมผสาน เพื่อให้เกิดความแตกต่าง และได้รับการยอมรับจากทุกคน ถือเป็นความโชคดีที่ยังสามารถทำให้ “ยวดยาน” นั้นยังสามารถดำรงอยู่ และจะพยายามที่จะทำให้ดำรงอยู่อย่างมั่นคงต่อไป ด้วยก้าวที่ 27 ที่กำลังจะมาถึงในอีกไม่นานเกินรอ
ขอบคุณที่ยังรักและดูแลกันตลอดมา