“โซ่หลุด” ยอมรับ…ความยากลำบากที่จะเกิดขึ้นในปี 2568…เป็นเรื่องที่คาดเดาได้ยากยิ่งในแวดวงคนมอ’ไซค์ ที่ส่องกล้องมองไปจนทั่วทั้ง 4 ค่ายแล้ว เหลือคนทำงานจริงๆ แค่ 2 ค่ายเท่านั้น ที่น่าสนใจเป็นคนทำงานที่ต้องยอมรับ แตกต่างจากอดีตโดยสิ้นเชิง อาจเป็นเพราะสถานการณ์ที่แปรเปลี่ยนไป อาจเป็นเพราะวิถีทางที่แตกต่างไป กลายเป็นปัจจัยสำคัญ ที่ทำให้ “คนทำงาน” ก็ไม่เหมือนเดิม เฉกเช่นเดียวกับวิถีของคนสื่อที่เปลี่ยนแปลงไปด้วย การพลิกวิถีจากสื่อสิ่งพิมพ์เป็นสื่อออนไลน์ วิธีการทำงานที่ไม่เหมือนเดิม การเป็นเจ้าของสื่อง่ายยิ่งกว่าพลิกฝ่ามือ ไม่แปลกใจกับจำนวนสื่อที่เพิ่มขึ้น จนไม่รู้ว่าใครเป็นใคร ด้วยแค่มีมือถือเพียงเครื่องเดียว ก็เป็นเจ้าของสื่อได้ เป็นการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น ทั้งคนบริษัทและคนสื่อ และที่เกิดขึ้นมากกว่านั้น…ความผูกพันที่เหินห่างไปด้วย

ก้าวสู่ปี 68…ทำให้ “โซ่หลุด” อดเหลียวมองเข้าไปในแวดวงคนมอ’ไซค์ไม่ได้ จากเดิมที่มีคนทำงานมากมายทั้ง 4 ค่าย เหลือเพียงแค่ 2 ค่ายเท่านั้น และเป็น 2 ค่ายที่มีความแตกต่างกันอย่างชัดเจนยิ่ง 2 ค่ายที่ “โซ่หลุด” เขียนถึงเป็นไทยฮอนด้ากับไทยยามาฮ่า ค่ายหนึ่งนั้น…ยังคงผูกพันกับ “นายญี่ปุ่น” ยังมีคนหัวแถวที่กุมนโยบาย และมีคนไทยเป็นคนเดินเกม สิ่งที่เปลี่ยนแปลงไป และรู้สึกจนจับต้องได้ เป็นความผูกพันกับคนสื่อที่ไม่เหมือนเดิม อาจเป็นเพราะ…จำนวนคนสื่อและวิถีแห่งการนำเสนอ ที่สามารถส่งผ่านหน้าจอสี่เหลี่ยมได้ และเมื่อสถานการณ์ที่ทำให้ผลประกอบการลดลง ยิ่งทำให้ช่องว่างความผูกพันชัดเจนขึ้น แต่เหนือจากนั้น…อาจเป็นด้วยคนทำงานคนไทย ที่เปลี่ยนแปลงตามวิถีทาง ทำให้…เหมือนจะเหินห่างกันโดยปริยาย ขนาด “โซ่หลุด” ที่รู้จักมักคุ้น ยังรู้สึกเหินห่างไปโดยปริยาย ปี 67 ที่ผ่านมา…จึงแทบไม่ได้เจอะเจอกับ “คนไทยฮอนด้า” เลย เพียงแต่ยังโชคดีที่ยังได้เจอะเจอกับ “คุณอาผมม้า” อารักษ์ พรประภา บ้าง และยังคงสนิทคุ้นเคยเหมือนเดิม

“โซ่หลุด” ส่องกล้องไปที่ค่าย “ไทยยามาฮ่า” น่าจะเป็นความโชคดีที่วันนี้…มีคนไทยยืนเรียงหน้ากระดาน ตั้งแต่หัวแถว และส่วนมากล้วนแต่เป็นคนคุ้นเคยแทบทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็น “เสี่ยหมู” พงศธร เอื้อมงคลชัย หรือ “เสี่ยเจมส์” ภาณุพล กิตติคำรณ รวมถึงทีมงานที่ยังคงคุ้นเคยกันเหมือนเดิม เพียงแต่ด้วยวิถีแห่งการเปลี่ยนแปลงของโลกการสื่อสาร และสถานการณ์ด้านเศรษฐกิจ รวมถึงวิถีแห่งการเปลี่ยนผ่าน ทำให้การดูแลอาจไม่เหมือนเดิมไปบ้าง แต่ยังมีสิ่งหนึ่งที่ยังคงอยู่ กับคุ้นเคยความผูกพันที่ไม่ได้ห่างหายไป “โซ่หลุด” กับคนไทยยามาฮ่า ยังคงมีความผูกพันกันเช่นเดิม และสามารถสื่อสารได้สะดวก และเข้าถึงได้มากกว่าเท่านั้นเอง

แต่…สุดท้ายก็เป็นแค่ความแตกต่างของความผูกพันเท่านั้น “โซ่หลุด” ยังคงผูกพันกับคนทั้งสองค่ายเหมือนเดิม แตกต่างแค่เจอกับไม่เจอเท่านั้นเอง ที่สำคัญ…ไม่ว่าไทยฮอนด้าหรือไทยยามาฮ่า ก้อ…ยังคงเป็นคนมอ’ไซค์ กับ “คนสื่อ” เหมือนเดิม ยังคงต้องดูแลและผูกพันกันตลอดไป

เป็นความผูกพันของคนมอ’ไซค์ กับคนสื่อ ที่ยังไม่มีอะไรมาทำให้เกิดความห่างเหินกัน เป็นความผูกพันที่ยั่งยืนตลอดไป