มิตรภาพผ่านเว็บไซต์ 565 วันนี้…ที่เปลี่ยนไป วันนี้…ที่สื่อสารยากยิ่ง พรุ่งนี้…จะเป็นเยี่ยงไร?
ทุกครั้งที่ “รามอินทรา” กริ๊งกร๊างคุยกับพรรคพวก “คนยานยนต์” เรื่องสถานการณ์ของวันนี้เป็นเยี่ยงไร? คำตอบคล้ายๆกัน…ไม่สะดวกที่จะคุยด้วย เหตุผล…งบน้อยค่ะ…แฮ่ะ…แฮ่ะ ล้อเล่นนะครับ จริงๆแล้วด้วยความเป็นจริง “ยอดจอง” ในช่วงครึ่งปีแรกไม่ค่อยจะโอเคสักเท่าไหร่? ไม่น่าแปลกใจ…ถ้างบจะถูกตัดให้เหลือน้อยลง จะมีที่เหมือนจะเยอะ เป็นกิจกรรมนั่นแหละ เพราะเห็นใส่กันเต็มๆ ขณะที่งบของ “คนสื่อ” ไม่ว่าจะเป็นสื่อดิจิทัล หรือสื่อเหลือน้อย อย่างสื่อสิ่งพิมพ์ ไม่ต้องคุยกันเยอะ เพราะไม่มีงบจะให้หรือถ้าจะมีก็มีน้อยถึงน้อยมาก ทำให้… “คนสื่อ” มีความยากยิ่งต่อการที่จะดำรงอยู่แบบสบายๆ
อย่าว่าแต่ “คนสื่อ” เลยที่ยากลำบาก “รามอินทรา” มองว่า “คนบริษัท” เองก็ยากลำบากไม่แตกต่างกัน ฟากหนึ่งอยากได้งบฝั่งหนึ่งไม่มีงบสุดท้ายตัวใครก็ตัวมัน หาวิธีการที่จะดำรงอยู่ ไม่ว่าจะเป็นรูปแบบของการนำเสนอ หรือวิธีคิดที่แตกต่าง แต่…นั่นแหละถ้าสุดท้าย “ค่ายยานยนต์” ไม่มีงบ ทุกสิ่งทุกอย่างที่คิด ถึงจะสูญเปล่า ไม่ใช่แค่งบหรอกแต่เป็นเพราะจำนวน “คนสื่อ” ที่เยอะแยะเป็นหลายเท่าจากวันวาน เป็นอีกเหตุผล…ของการไม่มีงบมาดูแลได้อย่างทั่วถึง ยังไง…ก็ได้แค่เลือกเท่าที่มีงบ ใครล่ะ…จะได้รับสิทธิ์นั้น แต่ยังไง…ก็อยู่ยากลำบาก เมื่อได้ครั้งหนึ่งแล้วจะต้องรอไปอีกนานแค่ไหน?
นอกจากจะห่วงเรื่องงบที่จะได้แล้ว อีกเรื่องที่ “รามอินทรา” รู้จัก เป็นความห่างหายของ “มิตรภาพ” ที่หลายคนนั้น หายไปแบบไม่รู้สาเหตุ หลายคนที่เคยรู้จัก ขาดการติดต่อโดยไม่รู้สาเหตุ เป็นอีกเหตุผลที่ทำให้รู้สึกถึงความผูกพันที่แตกต่างจากวันวาน ไม่เพียงแต่การสื่อสาร หากยังเป็นความห่วงใยที่ไม่รู้ว่าจะทำเยี่ยงไร? ไม่รู้จะสื่อสารกันเยี่ยงไร? แม้จะรู้สึกห่วงใยก็ตาม อีกเรื่องที่น่าเป็นห่วง วันนี้…คนบริษัท เป็นโรคติดประชุม เจอมั้ย? ไม่รู้ รู้ว่าแค่เช้ายันมืด เข้าออฟฟิศเมื่อไหร่ประชุมเมื่อนั้น เสร็จประชุมก้อ…ไม่ต้องทำอะไรแล้ว? อยากกลับบ้าน ไปนอนพักผ่อน มีแค่นั้นจริงๆ
เมื่อเป็นเยี่ยงนี้… “รามอินทรา” ยอมรับ…แทบไม่เหลือคนให้กริ๊งกร๊างคุยด้วย…หรืออาจเป็นเพราะโลกแห่งการสื่อสารเปลี่ยนแปลงไปด้วย ทุกคนล้วนแต่พึ่งพาหน้าจอสี่เหลี่ยม มีตัวหนังสือแทนการพูดคุย แม้กระทั่งการส่งข่าวถึงกันก็ไม่แตกต่างกัน สุดท้าย…ก็ต้องยอมรับความเป็นจริง และอยู่กับมันให้ได้ ยังโชคดีที่ยังมีพื้นที่การเขียนเรื่องราวให้อ่านกันทุกสัปดาห์ สัปดาห์ละ 3 เรื่อง 3 สไตล์ ไม่ว่าจะเป็น “รามอินทรา” ยกนิ้วให้ “รามอินทรา” จอ…จ่อ…จ้อ และ “รามอินทรา” จุ๊กจิ๊ก ถ้ายังคิดถึงกันก็อยากให้ติดตามอ่านกัน จะได้มีพลังเขียนทุกสัปดาห์ หรือจะกริ๊งกร๊างมาคุยกันบ้าง ก้อ…ยิ่งโอเคนะครับ
รักและคิดถึงทุกคน
มากกว่าขอบคุณ
“รามอินทรา”
บ้านชินเขต
19 กรกฎาคม 2566