สัปดาห์ก่อน… “เจ้านาย” ดร.ปราจิน เอี่ยมลำเนา ส่งคลิปมาให้ดู เป็นคลิปวัยเกษียณแบบไม่เฉา เป็นเรื่องของคนที่อายุเกิน 60 เค้าวิจัยว่า…มนุษย์สมองจะเริ่มเหี่ยวเฉา ร่างกายจะเริ่มเหี่ยวเฉา เมื่อเราหยุดพักผ่อนตัวเอง ก้อ…เลยเข้าใจเลยว่า…ทำไม “เจ้านาย” ถึงยังไม่ยอมหยุดทำงาน ตอนนี้อายุ 80 ปีแล้ว แต่ก็ยังทำงานเสาร์ – อาทิตย์ ไปสนามกอล์ฟ ที่บ่อพลอย กาญจนบุรี แล้วยังไปโน่นมานี่อยู่ตลอดเวลา จำได้…ครั้งหนึ่งนั่งคุยกัน จู่ๆก็ถาม “รามอินทรา” ว่าอายุเท่าไหร่ พอตอบว่า 72 แล้วก็หัวเราะ แล้วพูดว่า…ดูสิผม 80 คุณ 72 แต่เราสองคนยังทำงานอยู่เลย ทำไมบางคน แค่ 30-40 ยังขี้เกียจทำงานเลย ฟังแล้ว…ก็ได้แต่อมยิ้ม เพราะเชื่อแล้วว่า…ถ้าขืนเราสองคนหยุดทำงาน สงสัย…จะจำใครหรือจำกันไม่ได้เลยมั้ง

ก้อ…ขนาดทำงาน เขียนหนังสือคิดโน่นคิดนี่ วันนี้…ยังมีลืมโน่นลืมนี่ ขืนอยู่บ้านเฉยๆ สงสัย…จะแย่แน่แล้วเรา คงต้องขอบคุณตัวเอง ขอบคุณเจ้านายที่ยังให้งานทำ ต้องคิดโน่นทำนี่ ที่ปวดหัวสุด…น่าจะเป็นการต้องหาตังค์นี่แหละ จะทำยังไงค่ายยานยนต์ถึงจะซื้อโฆษณา จะหาอะไรมาเป็นข้อมูลเขียนหนังสือ ตัวละครคนไทยน่าสนใจหรือมีข้อมูลให้เขียนถึงได้บ้าง? ขนาดบางวัน…นั่งหลับอยู่กับเก้าอี้ทำงาน ยังแค่หลับตา เพราะคิดหาตังค์ คิดหาข้อมูลมานำเสนอ ก้อ…เป็นอีกเหตุผล…ที่ทำให้ “รามอินทรา” ยังรู้สึกแข็งแรง ยังจำโน่นจำนี่ได้แม่นยำ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องนัดหรือเรื่องอะไร ที่สามารถเก็บมาเขียนได้ จะค่อนข้างจะได้แม่นยำ

แต่สิ่งสำคัญ…ที่ “รามอินทรา” สัมผัสได้ คือจะทำอย่างไร? ให้รู้สึกผ่อนคลาย วันวาน…เป็นคนที่อารมณ์ค่อนข้างจะร้อน แต่…วันนี้กลับรู้สึกได้เลยว่า…อารมณ์อุ่นลง เรื่องของใครก็เรื่องของมัน ชีวิตของเค้าปล่อยเค้าไป วันไหนไม่ไหวจริงๆ ก็เลือกเอาข้างหนึ่ง ปล่อยวางได้มากขึ้น เพราะชีวิตวันนี้…ไม่มีหนี้สินสักสลึง ยังทำงานขนาดนี้ แต่ถ้าคนยังมีหนี้ยังอยากสบาย ยังอยากทำตามใจตัวเองก็เป็นเรื่องของเค้า แบกไม่ไหว…สักวันหนึ่งก็ปล่อยวาง ทำไมต้องให้ใครมาเอาเปรียบ ทุกบริษัทมีกติกา จะหยุดจะลาจะสาย ไม่มีใครอยู่เหนือกติกา ทนได้ก็ทน ทนไม่ได้…วันหนึ่งถึงเวลาก็ต้องปล่อยมือ ก้อ…แค่นั้นเอง

เป็นอีก “รามอินทรา” จอ…จ่อ…จ้อ ที่เขียนแบบสบายๆด้วยอาจเป็นเพราะคิดได้แล้ว เรายังอยากทำงานก็ทำต่อไป ไม่ต้องไปคิดคำนึงถึงใคร ที่สำคัญ… “ยวดยาน” ก็ไม่ใช่ของเรา ทุกคนต้องมีความรับผิดชอบ อายุก็เยอะๆกันแล้ว คิดได้แบบนี้ วันนี้…จึงรู้สึกผ่อนคลาย เดี๋ยวสิ้นปีก็รู้กัน ตัวใครตัวมัน

เอวัง…ก็มีด้วยประการฉะนี้

มากกว่าขอบคุณ

“รามอินทรา”

บ้านชินเขต

23 สิงหาคม 2566