จอ…จ่อ…จ้อ…436 บางครั้ง…บางอารมณ์ อยาก…หยุดเขียนหนังสือ อยาก…อยู่บ้านตัวเอง

ไม่รู้เป็นเพราะอะไร? วันนี้ “รามอินทรา” รู้สึกเบื่อๆกับการเป็น “คนสื่อ” ไม่รู้เป็นเพราะช่วงนี้…เขียนหนังสือเยอะเกินไปหรือไม่? เนื่องจากเป็นช่วงงานมอเตอร์โชว์ มีทั้งต้องปิดต้นฉบับของ “ยวดยาน” และ “สูจิบัตร มอเตอร์โชว์” โดยก่อนหน้านี้…ก็วุ่นวายอยู่กับการตามคอมเม้นท์ตามโฆษณา จนมีความรู้สึกเบื่อๆอยากๆ เพราะจะว่าไปแล้ว…ปีนี้…อายุก็เข้าเลข 7 แล้ว แถมพอใจกับสิ่งที่ตัวเองมีอยู่ เลยรู้สึก…อยากหยุดพักซะยังงั้น แต่…พอจะหยุดจริงๆคงเป็นเรื่องยาก เมื่อ “งานเขียนหนังสือ” เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตไปแล้ว
อีกประเด็น…น่าจะมาจาก…การรู้สึกเหนื่อยหน่ายกับเรื่องรอบตัว ไม่ว่าจะเป็นบรรยากาศการทำงาน ที่วันนี้… “รามอินทรา” รู้สึกแตกต่างจากวันวาน ยิ่ง “สิ่งสิ่งพิมพ์” กลายเป็นสื่อดั้งเดิม ทำให้ถูกมองเป็นสื่อที่ล้าสมัย สู้ “สื่อออนไลน์” ไม่ได้ ทั้งๆที่ “ยวดยาน” ก็ยังคงดำรงอยู่ได้ อยากบอกน่าจะมีรายได้จากการหาโฆษณามากกว่า “สื่อออนไลน์” ซะอีก แต่…เมื่อถูกมองข้าม อะไร? อะไร? ที่เป็นของตัวเอง น่าจะสบายใจกว่า
เพราะ…การไปทำอะไร? ที่เป็นของ “ตัวเอง” ไม่ต้องคอยดูแลใคร? ไม่ต้องสนใจใคร? ใครจะมาใครจะไป ก็ไม่เกี่ยวกับเรา บ้านของเรา แม้จะเป็นบ้านเล็กๆ คนน้อยๆ น่าจะสบายใจกว่า ไม่ต้องถูกใครเอาเปรียบ ไม่ต้องคอยดูแลใคร และไม่ต้องคอยประคองความรู้สึกใคร? หรืออาจเป็นเพราะ “รามอินทรา” เกิดมาในชีวิตที่ต้องต่อสู้ ต่อสู้เพื่อให้ตัวเองก้าวสู่ความสำเร็จ ไม่มีใครมาคอยจ้ำจี้จ้ำไช รู้จักรับผิดชอบ รู้จักคำว่าเวลา ทำงานไม่เอาเปรียบใคร จนกลายเป็นความเคยชิน และทำให้ประสบความสำเร็จ
สุดท้าย…ก้อ…เป็นแค่ความรู้สึก ในห้วงเวลาที่ “รามอินทรา” รู้สึกเบื่อหน่ายกับการเขียนหนังสือ เบื่อหน่ายกับการต้องประคับประคองความรู้สึกคนอื่น ที่รู้สึกเหมือนตัวเองถูกเอาเปรียบ ภาวนาอย่าให้เกิดอารมณ์เยี่ยงนี้บ่อยๆ เพราะอาจสะสมกลายเป็นแรงเหวี่ยงให้ดังว่า ยอมทิ้งงานที่ตัวเองรัก ไปอยู่กับตัวเอง…ไม่ต้องรับผิดชอบใคร ไม่ต้องถูกใครเอาเปรียบ และสุดท้าย…ไม่ต้องอดทนเพื่อใครทั้งสิ้น อายุป่านนี้แล้วจะทนทำไม เป็น “รามอินทรา” จอ…จ่อ…จ้อ ที่แปลกกว่าทุกสัปดาห์จริงๆ
มากกว่าขอบคุณ
“รามอินทรา”
บ้านชินเขต
30 มีนาคม 2565