จอ…จ่อ…จ้อ…455 กว่าจะถึง…ก้าวที่ 24 ก้าวที่มั่นคง…ยวดยาน “รามอินทรา” ทำอะไรบ้าง?
การดำรงอยู่ของหนังสือพิมพ์ยวดยาน ทำให้ “รามอินทรา” ได้ข้อคิดมากมาย โดยเฉพาะการเป็น “คนสื่อ” ที่แตกต่างจากยุคที่เคยก้าวผ่าน ปีที่ 24…ไม่ใช่การก้าวผ่านแบบง่ายๆ ทุกก้าวย่างเป็นการเรียนรู้ทุกก้าวย่างเป็นประสบการณ์ สุดท้าย…ทำให้ก้าวย่างต่อๆไปนั้น เต็มไปด้วยความระมัดระวัง เต็มไปด้วยความสุขุม แต่สุดท้ายของท้ายสุด ทุกก้าวย่าง…คือบทสรุปที่สำคัญยิ่งของคำว่า…มั่นคง ปีที่ 24…จึงเป็นอีกความแปลกใจของทุกคน ทำไมยังดำรงอยู่ได้ ทำไมยังมั่นคงยิ่ง
คุยกับพรรคพวก ที่มีชีวิตใกล้เคียงกัน บอกไว้ชัดเจน…ทำไมพวกเราถึงยังดำรงอยู่ได้ นั่นเพราะ…ความผูกพันการรู้จักให้ ไม่ใช่แค่คิดจะขอ การรู้จักออมชอม ไม่ใช่ไม่รู้จักยอม สำหรับ “รามอินทรา” อยากบอก…กว่าจะถึงปีที่ 24 นั้น “รามอินทรา” คิดและคิด เพื่อจะทำอย่างไร? เพื่อที่จะทำให้สามารถยืนอยู่ได้ สิ่งที่ค้นเจอ…ทำอย่างไร? จะทำให้เค้ารู้สึกอยากให้รู้สึกอยากตอบคืน แน่นอน “เรา” ต้องคิดถึงการให้และให้ ให้อะไร? ให้ในสิ่งที่ “เค้า” อยากได้ ให้ในสิ่งที่ “เค้า” รู้สึกอยากตอบคืน
ตลอดเส้นทางที่ก้าวผ่าน จึงทำให้หนังสือพิมพ์ยวดยาน เขียนและคิด…ทำเรื่องราว ที่จะเป็นประโยชน์ ทำเรื่องราวที่จะทำให้ผลิตภัณฑ์เค้าโดดเด่นขึ้น และสุดท้าย…ทำให้ “เค้า” สามารถประสบความสำเร็จ แล้ววันหนึ่ง “เค้า” ก็อยากจะตอบแทนที่มากกว่าการขอ ตอบแทนแบบอยากตอบแทน ไม่ใช่ตอบแทนแบบจำใจให้ เพราะนั่นจะทำให้ “การตอบแทน” นั้น ไม่ยั่งยืน จนไม่สามารถดำรงอยู่ได้ และสุดท้ายก็คงไม่มี “ยวดยาน” ในวันนี้ อย่างแน่นอน
กว่าจะก้าวสู่ปีที่ 24 ของ “ยวดยาน” ทำให้ “รามอินทรา” มีแต่คนรักคนอยากให้ ยืนยัน…ทุกการให้ไม่เคยก๊อปปี้ใคร เป็นการให้จากแนวคิดของตัวเอง ให้ด้วยหัวใจของความรักความผูกพัน นี่คือความยั่งยืนของ “ยวดยาน” และการดำรงอยู่ของ “รามอินทรา” แต่…สุดท้ายก็คงต้องขอบคุณทุกคนยานยนต์ ที่เข้าใจและรู้สึกถึงหัวใจของการมอบให้ ที่ “รามอินทรา” ตั้งใจและพร้อมจะนำสิ่งที่ดีที่สุด สมบูรณ์ที่สุด เพื่อความผูกพันที่ยั่งยืน ยาวนาน เป็นอีกเส้นทางที่ทำให้ “รามอินทรา” สามารถ จอ…จ่อ…จ้อ ได้อย่างมั่นคงอีกด้วย
ด้วยรักและผูกพัน จาก “รามอินทรา”
มากกว่าขอบคุณ
“รามอินทรา”
บ้านชินเขต
10 สิงหาคม 2565