Ramindhra UHU

ต้องบอก…เผลอแป๊บเดียวจริงๆ จากที่ไม่รู้เหนือรู้ใต้อะไร? ไปจดทะเบียน “เว็บไซต์” เป็นของตัวเอง แล้วก็ปล่อยให้หมดอายุแบบส่งกระดาษเปล่า? จนต้องเรียนรู้และรับรู้ถึงวิธีการดำรงอยู่

หลังโควิด-19 คลี่คลาย “รามอินทรา” มีโอกาสได้ออกงานมากขึ้น ได้เจอะเจอ “คนสื่อ” มากขึ้น บรรยากาศเดิมๆ เริ่มกลายมาให้ได้สัมผัสกัน รวมถึงพรรคพวกที่เคยคุ้นเคย

ความแตกต่างที่ชัดเจนยิ่ง ของหนังสือพิมพ์ยวดยาน นอกจากข่าวสารของแต่ละค่ายยานยนต์ ที่ชัดเจนรวดเร็วและแตกต่างแล้ว ยังมีอีกองค์ประกอบหนึ่ง คือการเขียนคอลัมน์

การดำรงอยู่ของหนังสือพิมพ์ยวดยาน ทำให้ “รามอินทรา” ได้ข้อคิดมากมาย โดยเฉพาะการเป็น “คนสื่อ” ที่แตกต่างจากยุคที่เคยก้าวผ่าน ปีที่ 24…ไม่ใช่การก้าวผ่านแบบง่ายๆ

หายเหนื่อยทุกครั้ง…ที่มีคนชื่นชม “ยวดยาน” หนังสือพิมพ์ยานยนต์ฉบับเดียว ที่ยังคงดำรงอยู่จนถึงปีที่ 24 ยอมรับตลอดเส้นทาง…มิได้โรยเรียบแต่เต็มไปด้วยความขรุขระ มีล้มแล้วก็ลุก แต่ทุกครั้ง…บอกกับตัวเองเสมอ จะไม่มีพรุ่งนี้อย่างเด็ดขาด ถ้าหากยังไม่สามารถก้าวผ่านวันนี้ วันนี้…ที่มีทั้งคำถากถาง มีทั้งคำกระแนะกระแหน แต่…ก็อยากขอบคุณ…เพราะถ้าไม่มีเรื่องเหล่านี้ ไฉนเลยจะมีเรื่องของตัวเอง ที่ตอกย้ำ…ให้ทำทุกอย่างเพื่อก้าวข้ามสู่วันพรุ่งนี้

คุยกับพรรคพวกและคนยานยนต์ ต่างก็คิดเหมือนๆกันว่า “รามอินทรา” คงยากที่จะเลิกเขียนหนังสือ โดยเฉพาะกับ “ยวดยาน” ที่เป็นหนังสือพิมพ์ยานยนต์ ฉบับเดียวที่อยู่ยั้งยืนยงจนถึงวันนี้ ปีที่ 24 แล้ว

การสามารถยืนเป็น “สื่อสิ่งพิมพ์” ฉบับเดียวในแวดวงยานยนต์ของหนังสือพิมพ์ยวดยานนั้น “รามอินทรา” รู้สึกเยี่ยงไร? ก้อ…ต้องบอก…เกินความคาดหมาย ด้วยเพราะในห้วงเวลาที่เติบโตนั้น

ยังคงต้องดูแลและระวังตัวกันต่อไป เมื่อสถานการณ์โควิด-19 ยังไม่คลี่คลายจริงๆ ทั้งๆที่ประกาศเปิดประเทศ เปิดหน้ากากแล้วก็ตาม เพื่อความปลอดภัยในชีวิต การ์ดอย่าตก พกหน้ากาก พกเจล และล้างมืออยู่เสมอๆ

“รามอินทรา​” ถูกถามบ่อยครั้ง…ทำไม “ลุงนิด จี๊ดจ๊าด” หายไปจากหน้าจอ ก้อ…น่าจะตั้งแต่หลังสงกรานต์นั่นแหละ นับนิ้วดูแล้ว เกิน 2 เดือนแล้วละมั้ง คุยกับ “ออย” สมบูรณ์ คัมภีระ มือถ่ายประจำตัวแล้ว

ผ่านพ้นไปด้วยดี…กับงานก้าวสู่ปีที่ 24 ของหนังสือพิมพ์ยวดยาน “รามอินทรา” นับนิ้วจำนวนครั้งที่จัด เริ่มครั้งแรกตอนปีที่ 12 ว่างเว้นไปปีนึง ก้อ…ปีที่ผ่านมา…เพราะพิษโควิด-19 บรรยากาศงานคือค่ำคืนแห่งพี่น้องผองเพื่อน