Ramindhra UHU

ความคึกคักของค่ายรถจักรยานยนต์ ไม่ว่าจะเป็นรถที่เป็นค่ายหลัก หรือรถไฟฟ้าที่มีการนำเข้ามาจำหน่าย ภายในงานมอเตอร์ เอ็กซ์โป ก้อ…ทำให้ “โซ่หลุด” รู้สึกยินดีไปด้วย อย่างน้อยก็เป็นเหมือนต้นทุน ที่จะทำให้ต่อยอดในปี 67 คงไม่ลึกลงไปในรายละเอียดว่า แต่ละค่ายนั้นมียอดจองมากน้อยแค่ไหน? แค่เห็นความคึกคักก็โอเคแล้วละ เพราะห้วงเวลาที่ผ่านมานั้น…ถ้าไม่เขียนอวยกัน ก็ต้องบอก…เหนื่อยกันทั่วหน้า จะหา “เม็ดเงิน” เล็ดลอดออกมาให้ “คนสื่อ” ได้ยากเย็นยิ่งนัง ยิ่งวันนี้…มีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น ภายใต้อุ้งมือ “คนญี่ปุ่น” ...

ในงานมอเตอร์ เอ็กซ์โป “โซ่หลุด” พอจะสัมผัสได้ถึงความคึกคักแห่งรถจักรยานยนต์ไฟฟ้า ที่มาเปิดตัวกันหลายยี่ห้อ แต่ถ้าเทียบกับความคึกคักแห่งรถยนต์ไฟฟ้าแล้ว น่าจะแตกต่างกัน เพราะความชัดเจนของแต่ละค่าย ที่มีทั้งการมาเปิดโรงงานแบบจริงจัง ไม่ใช่แค่นำเข้าเท่านั้น ก้อ…คล้ายๆ เป็นอีกทางเลือกของคนอยากลองเท่านั้น แต่ก็เห็นความคึกคักเหมือนกัน เพราะส่วนใหญ่…แต่ละค่ายที่นำเข้ามาขายก็ล้วนคนในแวดวงนี่แหละ แต่ถ้าจะให้เป็นทางเลือกจริงๆ น่าจะไม่ใช่หรอก โดยเฉพาะรถยนต์ไฟฟ้านั้น วันนี้… “ยอดขาย” สร้างความอึดอัดให้กับ “รถน้ำมัน” ได้ชัดเจนเลยล่ะ แต่อย่างน้อยรถจักรยานยนต์ไฟฟ้า ก็เป็นอีกสีสันที่มีคนอยากเป็นเจ้าของมากขึ้นเหมือนกัน

ย้อนเส้นทางปี 2566…ในแวดวงคนมอเตอร์ไซค์ ยังคิดอะไรไม่ออกเลยว่า มีอะไรน่าสนใจบ้าง? เพราะรู้สึกเหมือนจะเงียบๆ เหงาๆ ยังไงก็ไม่รู้ อาจเป็นเพราะ “โซ่หลุด” คุ้นชินกับวังวนแห่งความคึกคักในอดีตซะมากกว่า ด้วยเป็นเพราะการเกิดโควิด-19 ด้วยเป็นเพราะโลกของการสื่อสารที่เปลี่ยนแปรได้ ทำให้ความคึกคักหดหายไป ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของการเปิดตัว ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของการจัดกิจกรรม สิ่งสำคัญ…น่าจะเป็นการหดหายไปของ “ตัวละคร” ที่เป็นคนไทยนั่นแหละ ยิ่งข่าวคราวใช้การส่งผ่านหน้าจอสี่เหลี่ยม ยิ่งคนสื่อใช้วิธีการก๊อบปี้เพรส ส่งมาก็ส่งต่อ แทบไม่มีการคัดกรอง ทุกเรื่องเลยกลายเป็นเรื่องง่ายไปหมด ยิ่งคนบริหารที่เป็นคนไทยหดหายไปด้วย ...

ห้วงเวลาของการเป็น “โซ่หลุด” ล่วงสู่ปีที่ 25 แล้ว ผ่านตัวละครผ่านเรื่องราวของค่ายรถจักรยานยนต์มาหลากหลายรุ่น จาก 4 ค่ายหลัก ไม่ว่า ฮอนด้า ยามาฮ่า ซูซูกิ และคาวาซากิ สิ่งที่ผ่านมาและรู้สึกผูกพัน

สัปดาห์ที่ผ่านมา… “โซ่หลุด” นั่งคุยกับพรรคพวกคนกรังด์ปรีซ์ ถึงหลากหลายเรื่องราวในแวดวงคนยานยนต์ ซึ่งส่วนมากก็เป็นเรื่องของค่ายรถยนต์นั่นแหละ แต่ก็แปลก ที่ช่วงหนึ่งชะแว้บไปคุยกันถึงเรื่องราวในแวดวงคนมอไซค์ เค้าถามถึงการเปลี่ยนแปลง ทำไมวันนี้จึงไม่ค่อยจะคึกคักเหมือนเช่นวันวาน โดยเฉพาะ…ในความคึกคักของ “ตัวละคร” หลายๆ คนที่เค้ารู้จัก ทำไมถึงห่างหายไป ไม่ค่อยมีข่าว อาจเป็นเพราะความคุ้นเคยกับ “ตัวละคร” บางคนที่ในยุคสมัยหนึ่ง ต้องมีข่าวให้ได้รับรู้กันเป็นประจำ เหมือนเป็นซูเปอร์สตาร์ประจำค่าย เค้ายังจดจำ “เฮียสิงห์” ธีระพัฒน์ จิวะพงศ์ ...

ก้อ…ถามตัวเองบ่อยครั้ง ทำไมระยะหลัง “โซ่หลุด” ถึงได้เขียนถึง “คนมอเตอร์สปอร์ต” มากขึ้น รู้จัก “ก้อง” สมเกียรติ จันทรา มั้ย? ตอบโดยไม่ต้องคิด…ไม่เคยรู้จัก แค่เคยเจอกันผ่านๆ

สัปดาห์ที่ผ่านมา…แวดวงคนมอเตอร์ไซค์คึกคักเป็นอย่างยิ่ง เป็นความคึกคักแห่งมอเตอร์สปอร์ต กับการแข่งขัน MotoGP ที่สนามช้าง บุรีรัมย์ “โซ่หลุด” คงไม่ลึกลงไปในรายละเอียด

ปี 2566…ใกล้จะปิดฉากลงแล้ว แต่…ในแวดวงคนมอเตอร์ไซค์ ยังไม่เห็นมีอะไร? ให้เป็นความหวัง เพราะสุดท้ายแล้ว…ก็คงเป็นความคึกคักของ 2 ค่าย อย่างฮอนด้ากับยามาฮ่าเท่านั้น ส่วนทิศทางอีก 2 ค่ายก็คงเป็นเรื่องที่รู้ๆ กันอยู่

บางครั้ง…บางห้วงเวลาของการเป็น “โซ่หลุด” นั้น สิ่งที่ยากยิ่งคือ…จะเขียนอย่างไร? ให้คนที่ถูกเขียนถึง…รับรู้ได้ถึงความรู้สึกจริงๆ อยากบอก…ครั้งไหน? ที่ต้องเขียนแบบตรงๆ รู้สึกมันอึดอัดกว่าปกติ กลัวจะเขียนตรงไปมั้ย? กลัวจะเขียนแรงไปมั้ย? เพราะสไตล์การเขียนแบบนี้ ยากเนาะ…ยากที่จะเขียนตรงๆ แล้วทำให้ “ตัวละคร” รู้สึกดี ส่วนมากจะถูกมองเป็นลบได้เสมอ ทั้งๆ ที่บางครั้งเขียนเสร็จยังแอบอมยิ้ม รู้สึกเขียนได้ผ่อนแรงสุดแล้ว แต่…สุดท้ายพอเป็น “โซ่หลุด” จริงๆ “ตัวละคร” รู้สึกเหมือนถูกวิจารณ์แรงจัง ...