ภัทรา ธรรมวิญญู ก้อ…แก่นั่นแหละ
ไม่รู้…รู้สึกไปเองหรือเปล่า? ที่ทำให้มอง “กุ้ง ก้ามโต” ชักจะเป็น “ก้ามเปราะ” หรือเป็นเพราะอายุที่เลยหลักสี่ ไปจนเลยดอนเมือง ทำให้ต้องคิดถึงสุขภาพเยอะขึ้น
แต่ที่หายห่วงคือประสบการณ์ ที่เป็นเหมือนอีกเสาหลักของ “คนลามิน่า” โดยเฉพาะ…การประสานงานกับ “ค่ายรถยนต์” ที่ทำให้ “ฟิล์มลามิน่า” ได้ประโยชน์สูงสุด
ด้วยประการฉะนี้…งานหลักคือใช้สมอง งานรองคือสั่งงาน โดยมี 3 สหายชายหญิง “ปั๊บ-ภูมิ-โปเต้” เป็นกำลังขับเคลื่อน
ไม่ว่าจะเป็น “ก้ามโต” หรือ “ก้ามเปราะ” ก็เป็น “กุ้ง คนเดิม”
เพิ่มเติมคืออายุ ก้อ…แก่นั่นแหละ
จริงมั้ยจ๊ะ
