หลายๆคนที่แวะเวียนมาหา “รามอินทรา” ถึงออฟฟิศ สิ่งหนึ่งที่ทุกคนอดหยิบดูไม่ได้ เป็นต้นฉบับที่ “รามอินทรา” เขียนในแต่ละสัปดาห์ เป็นคอลัมน์ในหนังสือพิมพ์ยวดยาน 4 คอลัมน์ ในเว็บไซต์…รามอินทรา อีก 4 คอลัมน์ ก้อ…มีบางคนหยิบดูไม่พอขออ่านได้มั้ย? ก้อ…ไม่มีปัญหา อ่านได้ตามสบาย 2 บรรทัดแรกก็ยังเห็นใบหน้าเปื้อนยิ้ม แต่พอถึงบรรทัดที่ 3 ใบหน้าเริ่มหงุดหงิด เพราะเริ่มอ่านไม่ออก แต่ก็ยังมีคนพยายาม สุดท้ายก็อ่านจนจบแบบกระท่อนกระแท่น บางคนยอมแพ้เพราะยอมรับอ่านออกบ้างไม่ออกบ้าง เลยไม่อ่านดีกว่า ทุกคนที่หยิบจะบอกตรงกันว่าลายมือสวยเป็นเอกลักษณ์ แต่ก็อ่านยากมาก ใครยังไม่เคยเห็นไม่เคยอ่าน วันไหนแวะมาหา “รามอินทรา” ก็ขอลองอ่านดูบ้างก็ได้? อาจอ่านออกก็ได้?

ก้อ…ยอมรับว่า…ในการเขียนต้นฉบับด้วยลายมือบนกระดาษนั้น ส่วนหนึ่งอาจเป็นความผูกพัน ตั้งแต่ยังเขียนหนังสือไม่เป็น ยังเป็นฝ่ายศิลป์ โดยเฉพาะในยุคที่เป็นฝ่ายศิลป์ หนังสือพิมพ์แนวหน้า ได้เห็นคนเขียนหนังสือรุ่นเดอะรุ่นครูบาอาจารย์ บางคนเขียนหนังสือโดยไม่ได้พิมพ์ ซึ่งก็มีหลายคน ความรู้สึกเหมือนผูกพัน วันที่อยากเขียนหนังสือ ก็เริ่มต้นแบบนี้ แล้วก็ติดพันเรื่อยมา แม้วันนี้…จะพิมพ์ได้แต่ยังรู้สึกอยากเขียน แบบเดิมแบบโบราณนี่แหละ ไม่รู้เหมือนตอแหลมั้ย? ถ้าจะบอกว่า…มันเป็นความรู้สึกจริงๆ ทุกครั้งที่เขียนพอหยิบปากกาปุ๊บ เหมือนองค์ลงจริงๆ องค์ลงแบบที่ “นู๋อร” อร รักติประกร บอก…พี่นิต องค์ลง

ยิ่งวันนี้…ยิ่งเขียนต้นฉบับได้เร็วขึ้น จะเขียนต้นฉบับในวันหยุด เสาร์ 4 คอลัมน์ของ “ยวดยาน” อาทิตย์อีก 4 คอลัมน์ ของ “เว็บไซต์…รามอินทรา” ก้อ…เริ่มเขียนตั้งแต่ 9 โมงเช้าเสร็จก็ประมาณบ่าย 2-3 นี่แหละ แล้วก็ติดการเขียนแบบนี้ เพราะอยากให้วันจันทร์-ศุกร์ เข้าออฟฟิศแล้วไม่ต้องพะวงกับการเขียนต้นฉบับ ใครจะไปใครจะมาหา มีเวลาคุยกันแบบไม่มีห่วง ก้อ…เคยมีบางครั้งเขียนแบบม้วนเดียวจบ 4 คอลัมน์ ใช้เวลาแค่ 3 ชั่วโมง แสดงว่าวันนี้องค์ลงหนักจริงๆ แต่ก็มีที่เขียนไม่ออก แสดงว่าองค์ออกแล้วล่ะ ก็จะไม่ฝืนล้มตัวลงนอนเลยล่ะ เพราะคิดไม่ออกเขียนไม่ได้จริงๆ

ก้อ…เป็นอีกงานเขียนหนังสือสไตล์ “รามอินทรา” เขียนแบบไม่ต้องคิดอะไรเยอะ วันไหนยิ่งองค์ลงวันนั้นสบายแล้วตรู สุดท้ายก็เป็นเพราะความรักความผูกพัน โดยเฉพาะ “ตัวละคร” ที่ถูกนำมาเขียน และทำให้หยิบมาเป็น “รามอินทรา” จอ…จ่อ…จ้อ ได้เป็นประจำทุกสัปดาห์ เป็นอีกความสุขทุกสัปดาห์ ก้อ…ถือเป็นอีกความรักของการทำงานอย่างแท้จริง

มากกว่าขอบคุณ

“รามอินทรา”

บ้านชินเขต

1 กุมภาพันธ์ 2566