เกียร์ 6 ฉบับ 978 ธนิต รัตนถิรวรรณ แทน “คำขอบคุณ” ก้าวที่ 24…ก้าวที่มั่นคง

ลังเลเหมือนกัน…กับการจะแทรกตัวเอง มาอยู่ในกรอบ “เกียร์ 6” ด้วย เพราะ…ปกติเขียนถึง “คนอื่น” พอมาเขียนถึงตัวเอง เลยออกอาการเงอะๆ งะๆ จะเขียนมุมไหนดี แต่…ในห้วงเวลาที่ “ยวดยาน” สามารถก้าวผ่านสู่ก้าวที่ 24 ได้ ถือเป็นเรื่องที่น่ายินดี เลยต้องทำตัวแทรกเข้ามาสักครั้ง เป็น “เกียร์ 6” เขียนถึง ธนิต รัตนถิรวรรณ พอจะกล้อมแกล้มไปได้นะครับ เพราะนี่คือ “สื่อสิ่งพิมพ์” ที่สามารถยืนอยู่ท่ามกลาง “สื่อออนไลน์” ที่ยอมรับ มีทั้งความแตกต่าง และความรุนแรงด้วยกระแสนิยม
23 ก้าว 23 ปี…ที่ผ่านมานั้น ถือเป็นเรื่องยากมาก ที่จะทำให้แต่ละก้าวย่างนั้นมั่นคง “เกียร์ 6” อยากบอก…ความแตกต่าง ความเป็นตัวเองนั่นแหละ ทำให้ “ยวดยาน” มีวันนี้ ไม่ว่าจะเป็นรูปแบบการนำเสนอข่าวหรือการเขียนคอลัมน์ ที่กลายเป็นจุดต่างที่สำคัญยิ่ง ยิ่ง “สื่อออนไลน์” ยังใช้การนำเสนอที่เน้นความรวดเร็วเป็นด้านหลัก ทำให้แต่ละหน้าจอสี่เหลี่ยม มีความคล้ายคลึงกัน จนคลายความน่าสนใจลงไป โชคดี…ที่ยังไม่มีคอลัมน์สไตล์ “เกียร์ 6” ใน “สื่อออนไลน์” จึงเป็นอีกความแตกต่างที่เห็นได้ชัดเจนยิ่ง
การเป็น “เกียร์ 6” นั้น ยอมรับ…งานเขียนนั้นไม่ยากเท่าจะเขียนในมุมไหนของ “คนบริหาร” ที่หยิบมาเป็นตัวละคร เคยเจอะเจอ เขียนแล้ว…คนถูกเขียนถึงไม่พอใจ แล้ว “ฟ้องนาย” สุดท้ายก็ใช้วิธีไม่เขียนถึง เพราะเขียนแล้วมีปัญหา สู้ไม่เขียนดีกว่า โชคดี…ที่ผ่านมา…ไม่ค่อยเจอะเจอปัญหาเยี่ยงนี้ เพราะ “คนบริหาร” ส่วนหนึ่งเข้าใจ อีกส่วนหนึ่งไม่สนใจ เพราะไม่ได้เสียหายอะไร เป็นการเขียนมุมของการทำงาน และแอบแนะนำเล็กๆ พอเป็นกระสัย พอให้ “คนอ่าน” ได้รับรู้มากกว่าแค่เรื่องของผลิตภัณฑ์ ที่มีการนำเสนอเยอะแยะแล้ว
ในนามของ “เกียร์ 6” บอกตรงๆ…23 ก้าวที่ผ่านมา มีความสุขกับการได้เขียน ซึ่งเป็นการเขียนด้วยปากกาบนแผ่นกระดาษ ต้นฉบับเกือบ 1,000 ฉบับ เคยมีคนถาม…เก็บไว้หรือเปล่า? ไม่ได้เก็บหรอกครับ เขียนเสร็จก็ส่งพิมพ์ แล้ว “คนพิมพ์” ถ้าไม่คุ้นเคย รับรองใครก็พิมพ์ไม่ได้ เพราะเมื่อเริ่มเขียน อย่างมาก 3 บรรทัด พอจะอ่านออก หลังจากนั้น…บางทีคนเขียนยังอ่านไม่ออกเลย เลยไม่รู้จะเก็บต้นฉบับไว้ทำไม? ขืนนานๆไป น่าจะยิ่งอ่านไม่ออก ก้อ…เป็นอีกงานเขียนของคนเขียน ที่วันนี้…อายุทะลุเลข 7 แล้ว แต่โชคดีที่ยังได้เขียนให้อ่านกัน
“เกียร์ 6” ขอเป็นตัวแทน เขียนคำว่าขอบคุณ ส่งผ่านถึงทุกคนที่เป็นกำลังใจกัน
ขอบคุณจากหัวใจ ธนิต รัตนถิรวรรณ