จอ…จ่อ…จ้อ…460 24 ปี…บนเส้นทาง ที่เป็น “รามอินทรา” ไม่ได้มาเพราะ…โชคช่วย
เป็นเรื่องที่เกินความคาดหมาย กับเส้นทางของ “รามอินทรา” เมื่อวันนี้หนังสือพิมพ์ยวดยาน ก้าวถึงปีที่ 24 จนกลายเป็นหนังสือพิมพ์ยานยนต์ฉบับเดียว ที่สามารถยืนหนึ่งได้ ในท่ามกลางกระแสแห่งสื่อออนไลน์ที่เกิดขึ้นเป็นดอกเห็ด ก้อ…ยังมีคนไม่เข้าใจ ยังอยากให้มีการเปลี่ยนแปลง ยังอยากให้ “ยวดยาน” เป็นสื่อผสมผสาน ทั้งๆที่ไม่ได้เดือดร้อนอะไร? ทั้งๆที่สื่อออนไลน์ก็ไม่มีเส้นทางที่สดใส โดยเฉพาะ…เส้นทางของรายได้ การยืนหนึ่งโดยไม่มีคู่แข่ง ไม่รู้เป็นเรื่องน่าห่วงใยตรงไหน?
มีคนหลายคน…แนะนำโน่นแนะนำนี่ บางครั้งอยากถาม…ทำไมไม่ทำเอง ทำไม..ไม่สร้างอะไร? ที่คิดเองเออเอง เป็นเรื่องที่คุย คนละเรื่องเดียวกัน รวมถึง…เมื่อรู้เห็นขนาดแนะนำได้ ก็ไม่น่าจะเป็นเรื่องยากที่จะค้นหาความสำเร็จ ถ้ามองเห็นทางชัดเจน ก็ไม่จำเป็นต้องแนะนำใคร เปิดเองเออเองเลยก็น่าจะโอเคกว่า นี่แหละ…อนิจจัง และเป็นเรื่องที่ “รามอินทรา” อยากก้าวผ่านไปให้ได้ เบื่อเหลือเกินกับคนรู้เยอะ แต่กลับไม่คิดจะทำเอง อยากรู้ถ้าไม่สำเร็จใครจะรับผิดชอบ เพราะถ้าสำเร็จคงไม่มีปัญหา คนรับผิดชอบเยอะแยะ แน่นอน…ย่อมไม่ใช่ความสำเร็จของ “รามอินทรา”
“รามอินทรา” เขียนเรื่อยเปื่อย เพราะต้องยอมรับในความปรารถนาดีของทุกคน ยอมรับการอยู่ในจุคของ “ยวดยาน” ย่อมเป็นเป้าหมายของใครต่อใคร ย่อมมีคนอยากแนะนำ สุดท้าย…ก็เป็นการตัดสินใจเอง เชื่อมั่นในตัวเองและเชื่อมั่นในเส้นทางที่เลือกเอง เกิดอะไรขึ้น? จะได้ไม่ต้องโทษใคร เพียงแต่…บางครั้งอยากมีอิสระ อยากมีเส้นทางที่ตัวเองเลือกเอง เพราะ…24 ปีที่เป็นความสำเร็จของ “ยวดยาน” นั้น ผ่านทุกเรื่องราว ไม่ค่อยได้ยิ้มกว้างๆ อย่างวันนี้ จะเดินทางไปหาใครไม่ได้ง่ายๆ บางครั้งนัดใครสักคน ต้องไปนั่งคอย หรือบางวันนึกไม่ออกว่า พรุ่งนี้จะไปหาใคร ด้วยไม่ได้รู้จักใครมากเหมือนวันนี้
24 ปี…ของ “ยวดยาน” แค่อยากบอกไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ ไม่ได้เดินตามคำแนะนำใคร แค่เชื่อมั่นตัวเอง แค่อยากคิดเองอยากเดินชนปัญหาที่เกิดขึ้นเพราะตัวเอง ก้อ…ขอบคุณที่มีแต่คนหวังดี มีความปรารถนาดีที่จะให้ “ยวดยาน” มีหลากหลายเส้นทาง แต่ยืนยันทุกครั้งว่า คิดเยอะมากกับการยืนอยู่ในวันนี้ อยากบอก…ถือเป็นโชควาสนาที่ไม่ได้มาแบบโชคช่วย ผิดหวังมาเยอะมาก กว่าจะโชคดีและมีวันนี้ วันที่ยังมีโอกาสได้มาเขียน “รามอินทรา” จอ…จ่อ…จ้อ เพื่อให้ทุกคนได้อ่านได้ติดตามเป็นกำลังใจ นี่แหละความสำคัญที่ทำให้มีวันนี้
มากกว่าขอบคุณ
“รามอินทรา”
บ้านชินเขต
14 กันยายน 2565